بر اين امر دلالت مي کند روايتي که شيخ احمد بن فهد حلّي رحمه الله در کتاب عدّة الداعي از رسول اکرم صلي الله عليه وآله آورده که فرمود: هيچ قومي به ذکر خداي - عزّوجلّ - ننشينند مگر اين که فرشته اي از آسمان آنان را آواز دهد که: برخيزيد! به تحقيق که سيئات شما مبدّل به حسنات شد و همگي تان آمرزيده شديد. [1] .

وجه دلالت اين که: دعا براي مولايمان صاحب الزمان عليه السلام از اقسام ذکر خداوند است، پس در هر جلسه اي که مؤمن براي مولايش دعا کند به اين مکرمت نائل گرديده است. دليل بر اين که ياد آن حضرت از اقسام ذکر خدا است، روايتي است که در وسائل و کافي از حضرت ابي عبد اللَّه صادق عليه السلام آمده که فرمود: هر آن گروه که در جلسه اي گرد هم آيند و ذکر خدا نکنند و از ما ياد ننمايند، جز اين نيست که آن مجلس روز قيامت مايه حسرت آن ها خواهد بود.

سپس فرمود: ابوجعفرعليه السلام مي فرمود: ذکر ما از [اقسام] ذکر خدا است، و ياد دشمنان ما از [مصاديق] ياد شيطان مي باشد. [2] .