در اين باره بايد گفت: اين کار به چند امر حاصل مي شود از جمله:

1 - محبت امامان عليهم السلام در دل و اعتقاد به ولايت آنان و وجوب اطاعتشان، و اين رعايت قلبي را به هر حال بايد انجام داد و احدي را در ترک آن عذر نيست.

2 - تمسّک به ملازمت و پيروي آنان عليهم السلام در تمام اوامر و نواهي ايشان و تأسّي جستن به ايشان که غرض از نصب امام عليه السلام همين است.

3 - تلاش کامل در جهت دور کردن آزار و اذيّت از آنان عليهم السلام. و اين مقدّمه حفظ خود و اسرار و خاندان و مال و فرزندان و شيعيان ايشان است، و همين است که تقيّه برايش تشريع گرديده، و اوامر مؤکّدي درباره آن وارد شده است.

4 - تمام سعي در رساندن منافع به آنان - به آنچه خداوند واجب يا مستحب نموده است -.

5 - بيان حقّانيت و امامت ايشان و بازگو کردن فضايل و مناقب آنان، و آشکار کردن گمراهي مخالفينشان - البته براي کسي که اهليّت داشته باشد و گرنه در آن که بايد با او تقيّه کرد اين امور بايد مکتوم بماند -.

6 - اظهار محبّت قلبي به وسيله زبان و دست و غير اين ها... و اقسام ديگر نصرت و ياري و رعايت اين امانت الهي.



[ صفحه 535]