روايات بسياري بر اين دو معني دلالت دارد، از جمله:

1 - در کافي به سند صحيحي از حضرت ابي عبد اللَّه صادق عليه السلام آمده که فرمود: دعاي مرد براي برادرش در غياب او روزي را فراوان و ناگواري ها را دور مي سازد. [1] .

2 - در وسائل مسنداً از حمران بن اعين است که حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام در حديثي فرمود: بر تو باد که در غياب برادران ديني خود برايشان دعا کني که روزي را بر تو سرازير مي کند - سه بار اين را فرمود -. [2] .

3 - و نيز به روايت مسعدة بن صدقه از حضرت صادق عليه السلام مسنداً آمده است که فرمود: به درستي که دعاي مؤمن براي برادرش در غياب او مستجاب است و روزي را سرازير مي کند و ناگواري ها را دفع مي نمايد. [3] .

4 - از معاوية بن عمّار از امام صادق عليه السلام آمده که فرمود: دعا براي برادرت در غياب او روزي را به سوي دعا کننده سوق مي دهد و بلا را از او برمي گرداند و فرشته به او مي گويد: مثل همين براي تو است. [4] .

مي گويم: اين احاديث دلالت مي کنند که اين دو فايده براي دعا کننده در حقّ هر مؤمن غايبي حاصل مي گردد. اي خردمند! آيا مؤمني که ايمانش کامل تر از مولايت صاحب الزمان عليه السلام باشد مي شناسي؟ آن که معرفتش علّت تامّه حصول ايمان است، پس در دعا براي حضرتش بشتاب، و هر لحظه براي تعجيل ظهورش دعا کن.



[ صفحه 492]