دليل بر اين معني - اضافه بر آنچه تاکنون گذشت زيرا که توسل به امام عصر - عجّل اللَّه فرجه الشريف -



[ صفحه 468]



در حقيقت توسّل به پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله است - روايتي است که رئيس المحدّثين در خصال به سند خود از حضرت رضاعليه السلام از پدران بزرگوارش از امير مؤمنان علي عليه السلام آورده که گفت: رسول خداصلي الله عليه وآله فرمود: چهار طايفه اند در روز قيامت من شفيع آنان هستم، هرچند که با گناهان اهل زمين بر من وارد شوند: کمک کننده به خاندانم، و برآورنده حوائج آن ها هنگامي که به او ناچار شوند، و دوست دارنده آن ها به دل و زبانش، و دفاع کننده از آن ها با دست خودش. [1] .

و علامه حلي رحمه الله از پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله مرسلاً آورده که فرمود: من براي چهار گروه شفاعت مي کنم هرچند که با گناهان اهل دنيا بيايند: مردي که ذرّيه ام را ياري کرده باشد، و مردي که مال خودش را هنگام سختي به ذرّيه ام بذل نمايد، و مردي که ذرّيه مرا با زبان و دل دوست بدارد، و مردي که در نيازهاي ذرّيه ام اهتمام ورزد هنگامي که رانده و فراري شوند. [2] .

و در بحار به سند خود از حضرت رضاعليه السلام از پدران طاهرينش از امير المؤمنين عليه السلام آورده که پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله فرمود: چهار تن را من روز قيامت شفاعت کنم: آن که ذرّيه ام را گرامي بدارد، و آن که حوائج آنان را برآورده سازد، و کسي که در هنگام اضطرارشان به او در انجام امورشان اهتمام ورزد، و آن که با قلب و زبان، آنان را دوست بدارد. [3] .

مي گويم: مخفي نماند که سه عنوان از اين ها بر دعا براي تعجيل فرج مولي صاحب الامر - عجّل اللَّه فرجه الشريف - صدق مي کند، زيرا که نوعي از ياري کردن، و محبّت زباني، و برآوردن حاجت است، چنان که بيان آن خواهد آمد، ان شاء اللَّه تعالي.

و از اموري که بر اين مقصود دلالت مي کند از علامه حلّي در توصيه هايش به فرزندش آمده که امام صادق عليه السلام فرمود: هرگاه روز قيامت آواز دهنده اي ندا مي کند: اي خلايق! ساکت و آرام باشيد که محمدصلي الله عليه وآله با شما سخن مي گويد، پس همه خلايق ساکت و آرام مي شوند، و پيغمبرصلي الله عليه وآله بپاخيزد و فرمايد: اي گروه خلايق! هرکه را نزد من احسان يا



[ صفحه 469]



منّت يا نيکي هست برخيزد تا او را پاداش دهيم. مي گويند: پدران و مادرانمان قربانت، کدام احسان يا منّت يا نيکي، بلکه همه احسان ها و منّت ها و نيکي ها براي خدا و رسول اوصلي الله عليه وآله است بر تمام خلايق. مي فرمايد: آري، هرآن که يکي از خاندان مرا پناه داده، يا به آن ها نيکي کرده يا از برهنگي پوشانده يا گرسنه شان را سير نموده، برخيزد تا او را پاداش دهم.

آن گاه عدّه اي که از اين کارها انجام داده اند برمي خيزند، پس از سوي خداوند ندا مي رسد: اي محمد؛ اي حبيب من! پاداش آن ها را به عهده خودت قرار دادم، هرجاي بهشت که بخواهي آن ها را منزل ده، پس آن ها را در وسيله منزل مي دهد به طوري که از محمد و آهل بيت او - صلوات اللَّه عليهم اجمعين - در پرده نخواهند بود. [4] .

مي گويم: بدون ترديد دعاي خير از اقسام نيکي است، پس بر اثر آن، دعا کننده استحقاق شفاعت رسول اکرم صلي الله عليه وآله را روز محشر خواهد يافت، و اين حديث نيز بر فزوني ثواب به شفاعت دلالت دارد هم چنان که در رفع عقاب ثابت است.

و از دلايل ديگر نيز روايتي است که صدوق در امالي خود از امام باقرعليه السلام از پدرانش از رسول خداصلي الله عليه وآله آورده که فرمود: هرکس مي خواهد به من توسل جويد و نزد من حقّي داشته باشد که به آن براي او روز قيامت شفاعت کنم، بايد با خاندانم پيوند متّصلي داشته باشد، و آنان را خرسند نمايد. [5] .

مي گويم: شکي در اين نيست که اهل بيت عليهم السلام همگي با دعا کردن براي تعجيل فرج حضرت حجّت بن الحسن عليه السلام خرسند مي شوند، بلکه ممکن است از اقسام پيوند با آنان نيز باشد. (دقت کنيد)