محبّت آن حضرت عليه السلام به مؤمنان و محبّت مؤمنان به آن حضرت از مهم ترين انگيزه هاي دعا کردن براي آن حضرت و درخواست تعجيل فرج آن جناب از پروردگار متعال است.

و امّا محبّت آن حضرت عليه السلام نسبت به مؤمنين: دسته هاي مختلفي از اخبار بر آن دلالت دارد، از جمله:

1 - احاديثي که دلالت مي کند: امام نسبت به مؤمنين به منزله والد مهربان و پدر شفيق، بلکه براي آن ها از پدر هم مهربان تر است.

2 - اخباري که دلالت دارد: شيعيان به منزله برگ هايي براي درخت امامت هستند.

3 - رواياتي آمده که: امام به خاطر حزن شيعيانش محزون و در مصايب آن ها متأثّر و در بيماري آن ها متألّم مي گردد.



[ صفحه 342]



4 - احاديثي که دلالت مي کند: امام عليه السلام براي شيعيانش و در حق آنان دعا مي کند.

5 - رواياتي دلالت دارد که: امام عليه السلام انفال و مانند آن را براي شيعيانش در زمان غيبت مباح نموده است.

6 - اخباري دلالت مي کند که: امام عليه السلام براي دوستانش دادرسي مي کند، موارد بسياري نيز اين امر اتفاق افتاده که بعضي از آن ها را در اين کتاب آورده ايم.

7 - آنچه دلالت مي کند که امام عليه السلام در تشييع جنازه مؤمن حاضر مي شود.

8 - احاديثي که حاکي از گريستن امامان عليهم السلام هنگام گرفتاري دوستانشان و هنگام وفاتشان و غير اين ها مي باشد که ان شاء اللَّه بر پژوهنده پوشيده نمي ماند.

البته محبّت مؤمن نسبت به آن جناب از واجباتي است که حقيقت اسلام و قبولي اعمال با آن حاصل مي شود، بلکه براي محبّت آن حضرت تأثير خاصّي هست که ان شاء اللَّه تعالي در بخش هشتم کتاب خواهيم گفت، پس اي دوستان و مشتاقان آن حضرت! براي حبيب خويش دعا کنيد و از خداوند بخواهيد که ديدارش را نصيب شما گرداند.