مرابطه آن حضرت در راه خدا
[مترجم گويد: مرابطه عبارت است از مراقبت مرزها، زيرا که سربازان و مرکب ها و وسايل جنگي را در آن محل نگهداري مي کنند] .
معني و فضل مرابطه را در بخش هشتم ان شاء اللَّه تعالي خواهيم آورد، اما خوبي و فضيلت دعا کردن براي مرابطين به دلالت عقل و نقل ثابت است.
دليل عقلي اين که: مرابطين حاميان اسلام و ديده بانان مسلمين هستند، عقل به خوبيِ دعا کردن براي چنين افرادي حکم مي کند. دليل نقلي، دعاي امام و مولاي ما حضرت سيد العابدين عليه السلام در صحيفه سجاديه - دعاي بيست و هفتم - در اين باره بس است.
و اما اين که حضرت حجت عليه السلام مرابط در راه خداوند - عزّوجلّ - است چند روايت بر آن دلالت دارد، از جمله:
1 - در توقيعي که براي شيخ ابوعبد اللَّه محمد بن محمد بن النعمان معروف به شيخ مفيد
[ صفحه 339]
آمده چنين فرموده است: «مِنْ عَبْدِ اللَّهِ المُرابِطِ فِي سَبِيلِهِ إِلي مُلْهَمِ الحَقِّ وَدَلِيلِهِ...»؛ [1] از طرف بنده خداي مرابط در راه او، به الهام شده و راهنماي حقّ.
2 - در کتاب غيبت شيخ نعماني به سند خود از حضرت ابوجعفر محمد بن علي باقرعليه السلام از پدرش حضرت علي بن الحسين عليهما السلام مروي است که: ابن عباس شخصي را فرستاد تا از آن حضرت درباره آيه: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصابِرُوا وَرابِطُوا»؛ [2] اي کساني که ايمان آورده ايد شکيبايي کنيد و يکديگر را به صبر و استقامت سفارش نماييد و مرابطه کنيد. سؤال کند، حضرت علي بن الحسين عليهما السلام غضبناک شد و فرمود: دوست داشتم آن که تو را امر کرده، شخصاً اين پرسش را مي نمود، سپس فرمود: اين آيه درباره پدرم و ما نازل شد و آن رباطي که به ما دستور داده شده هنوز نرسيده و آن در نسل مرابط ما خواهد بود.... [3] .
3 - در البرهان از عياشي در خبر مرسلي از حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام درباره اين آيه شريفه آمده که فرمود: درباره ما نازل شده و هنوز وقت رباطي که مأمور شده ايم نرسيده است، و آن در نسل مرابط ما خواهد بود. [4] .
مي گويم: پوشيده نيست که منظور از مرابط ياد شده همان مولاي ما حضرت ولي عصر امام زمان عليه السلام است. با دلالت توقيع مذکور، و در حرف «ل» نيز شاهد بر اين معني گذشت و از اين جا معلوم مي شود که اين امر از عبادت هاي مخصوص آن بزرگوار است، هم چنان که حجّ خانه خدا هم از ويژگي هاي آن حضرت است - که در حرف «ح» گفتيم - و نيز طول عمر آن حضرت و مواظبت بر ندبه بر جدّ بزرگوارش حضرت سيد الشهداءعليه السلام از مختصات او است که براي پدرانش نبوده است. در زيارت معروف به ناحيه منسوب به آن حضرت آمده، پس اگر دهرها مرا به تأخير انداخته و از ياري تو ناتواني ام جلو گرفته، و با کساني که با تو جنگ کردند نجنگيدم، و با آن که به تو دشمني نمود ستيز ننمودم پس هر صبح و شام بر تو ندبه مي کنم.... [5] .
[ صفحه 340]
اين زيارت را فاضل مجلسي در بحار به نقل از المزار الکبير آورده است.
پاورقي
[1] بحار الانوار: 176:53.
[2] سوره آل عمران، آيه 200.
[3] الغيبة النعماني: 132.
[4] تفسير البرهان: 345:1.
[5] بحار الانوار: 320:101.