اين دعا زنده کردن امر امامان معصوم عليهم السلام است، و اين مکرمت براي اهل يقين کافي است که به اين دعا اهتمام ورزند. از جمله رواياتي که بر اين معني دلالت مي کند:

1 - در اصول کافي به سند صحيحي از خثيمه آمده که گفت: براي خداحافظي به خدمت امام ابوجعفر باقرعليه السلام شرفياب شدم، آن حضرت فرمود: اي خثيمه! از دوستانمان هرکه را ديدي سلام برسان؛ و آنان را به تقوي و خداترسي سفارش کن و اين که: اغنيا از فقرا و قدرتمندان از ضعفا تفقّد کنند، و زنده ها در تشييع جنازه مردگان شرکت نمايند، و در خانه هايشان يکديگر را ملاقات و ديدار کنند، که همين ديدار يکديگر زنده کردن امر ما است، خداوند رحمت کند بنده اي را که امر ما را احيا نمايد. اي خثيمه! به دوستان ما ابلاغ کن که ما از [عذاب] خداوند چيزي از آن ها دور نمي کنيم جز با عمل، و آن ها به ولايت ما نمي رسند مگر با پرهيز از گناه، و حسرت دارترين مردمان روز قيامت کسي است که عدل و داد را بستايد امّا مخالف آن عمل کند. [1] .

2 - در بحار از امالي شيخ صدوق از امام هشتم حضرت رضاعليه السلام منقول است که



[ صفحه 434]



فرمود: هرکس در مجلسي که امر ما در آن احيا مي شود بنشيند، روزي که دل ها مي ميرد دل او نخواهد مرد. [2] .

3 - در لئالي از امام صادق عليه السلام آمده که فرمود: يکديگر را ملاقات کنيد و علم را براي يکديگر بازگو نماييد که با حديث دل هاي زنگار گرفته جلا مي يابد، و با حديث گفتن، امر ما احيا مي شود و هرکه امر ما را احيا کند خدايش بيامرزد. [3] .