نوح، شيخ الانبيا است. از امام صادق و امام هادي عليهما السلام روايت است که حضرت نوح عليه السلام دو هزار و پانصد سال عمر کرد. و حضرت قائم عليه السلام شيخ الاوصيا است؛ (بنا به روايت کافي)، در نيمه شعبان سال دويست و پنجاه و پنج هجري متولد شد. [1] پس عمر آن حضرت تاکنون - روز يکشنبه دهم ذي القعدة الحرام سال هزار و سيصد و سي و يک هجري - هزار و هشتاد و پنج سال مي شود.

و از امام زين العابدين عليه السلام روايت است که فرمود: در قائم، روشي از آدم و نوح است و آن طول عمر مي باشد. [2] تمام اين خبر قبلاً گذشت.

نوح عليه السلام زمين را با سخن خود از کافرين پاک کرد و گفت: پروردگارا! بر روي زمين ديّار البشري از کافران برجاي مگذار. [3] قائم - عجّل اللَّه فرجه الشريف - نيز زمين را با شمشير از لوث وجود کافرين پاک مي گرداند تا جايي که هيچ اثري از آن ها باقي نماند - چنان که گذشت.

نوح عليه السلام نهصد و پنجاه سال صبر کرد، چنان که خداوند مي فرمايد: «فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاَّ خَمْسِينَ عاماً فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَهُمْ ظالِمُونَ»؛ پس در ميان آنان هزار سال منهاي پنجاه سال به سر برد، آن گاه طوفان آنان را فرو گرفت، در حالي که ايشان ستمکار بودند.



[ صفحه 254]



قائم - عجّل اللَّه فرجه الشريف - نيز از اوّل امامتش تاکنون صبر کرده، و نمي دانم تا کي صبر خواهد کرد.

هر که از نوح عليه السلام تخلّف جست هلاک شد. هر که از قائم - عجّل اللَّه فرجه الشريف - تخلف جويد نيز هلاک مي شود - چنان که در حديث آمده -. [4] .

فرج نوح عليه السلام و اصحابش را خداوند آن قدر به تأخير انداخت تا اين که بيشتر معتقدين به آن حضرت از او برگشتند. فرج قائم - عجّل اللَّه فرجه الشريف - را نيز خداوند آن قدر به تأخير مي اندازد که بيشتر معتقدين به آن حضرت از او برمي گردند - چنان که در حديثي از امام عسکري عليه السلام آمده است -. [5] .

ادريس عليه السلام به ظهور نوح عليه السلام بشارت داد، و به ظهور قائم - عجّل اللَّه فرجه الشريف - خداوند تعالي فرشتگان را بشارت داد و پيغمبر و امامان عليهم السلام بلکه پيغمبران گذشته ظهورش را بشارت دادند - که اگر بخواهيم آن ها را ذکر کنيم کتاب طولاني مي شود -.

نداهاي نوح عليه السلام به شرق و غرب عالم مي رسيد و اين يکي از معجزات آن حضرت عليه السلام بود - چنان که در کتاب زبدة التصانيف آمده -. قائم عليه السلام نيز هنگام ظهور، بين رکن و مقام مي ايستد و فريادي برمي آورد و مي گويد: اي نقبا و سرداران من؛ و اي خواصّ من؛ و اي کساني که خداوند پيش از ظهور، آنان را بر روي زمين براي ياري من ذخيره کرده! با خواست و رغبت به سوي من آييد. پس صداي آن حضرت عليه السلام به آن ها مي رسد در حالي که در محراب ها و بر فرش ها و رختخواب هايشان باشند و با يک فرياد، همه صداي او را مي شنوند و هر يک از آن ها به گوشش مي رسد، و به سوي آن صدا اجابت مي کنند، و يک چشم برهم زدن نمي گذرد که همگي آن ها بين رکن و مقام قرار مي گيرند،



[ صفحه 255]



چنان که در حديث مفضّل از امام صادق عليه السلام آمده است. [6] .