که مقتضي دعا کردن براي آن حضرت است، زيرا که دعا از اقسام مودّت است و خداوند متعال فرموده: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا المَوَدَّةَ فِي القُرْبي»؛ [1] بگو: براي رسالت از شما مزدي نمي طلبم مگر دوست داري در حقّ نزديکان [اهل بيتم] .

و ان شاء اللَّه تحقيق بيشتري در اين باره در بخش پنجم خواهد آمد.

و نيز شيخ صدوق در کتاب خصال [2] از پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله روايت کرده که فرمود: چهار نفر [و گروه] را روز قيامت من شفاعت مي کنم، هرچند که به گناهان اهل زمين به نزدم بيايند: کمک کننده به اهل بيت من، و برآورنده حوائج آن ها هنگامي که به آن ناچار باشند، و دوست دارنده آن ها به دست و زبانش، و کسي که با دستش رنجي را از آنان دفع کرده باشد.



[ صفحه 231]



مي گويم: اين حديث به غير اين طريق هم روايت شده که ان شاء اللَّه در بخش پنجم خواهد آمد.