مطالبي در اين باره در حرف «ح» گذشت و در بحار از دعوات راوندي از حسن بن طريف روايت است که گفت: به حضرت ابومحمد امام حسن عسکري عليه السلام نوشتم و درباره قائم عليه السلام پرسيدم که چون بپاخيزد در ميان مردم به چه چيز قضاوت مي کند؟ و مي خواستم درباره علاج تب نوبه نيز از آن حضرت سؤال کنم، ولي غفلت کردم. پس جواب آمد که: سؤال کردي از امام؛ پس هرگاه بپاخيزد، به علم خودش بين مردم قضاوت مي کند. مانند قضاوت داوود، از بيّنه نمي پرسد. [1] .

و در همان کتاب به نقل از کتاب الغيبه سيد عبد الحميد به سند خودش از حضرت امام باقرعليه السلام آمده که فرمود: نخست قائم عليه السلام از انطاکيه آغاز مي کند. تورات را از غاري که در آن عصاي موسي و انگشتري سليمان هست بيرون مي آورد و فرمود: سعادت مندترين مردم به واسطه آن حضرت اهل کوفه خواهند بود. و نيز فرمود: بدين جهت «مهدي» ناميده



[ صفحه 230]



شد که به امري پنهان هدايت مي کند، تا جايي که در پي کسي مي فرستد که مردم گناهي برايش نمي دانند، پس او را مي کُشد، و حتي اين که کسي در خانه اش سخن مي گويد: مي ترسد که ديوار عليه او شهادت دهد. [2] .

مي گويم: اين معني را ضمن ابياتي که در اوّل کتاب آوردم به نظم درآوردم:



بنفسي من يحيي شريعة جدّه

ويقضي بحکم لم يرمه الأوائل



و در اين معني روايات زيادي هست. البته اين روايت حاکي از آن است که آن حضرت از انطاکيه خروج مي کند، ولي در روايت ديگري - که در بحار و غير آن از رسول اکرم صلي الله عليه وآله نقل شده - آمده که از قريه اي به نام کرعه خروج مي نمايد، و در بعضي روايات محل خروج آن حضرت مکّه و در بعضي ديگر مدينه بيان شده است، جمع بين اين روايات - چنان که بعضي از احاديث ائمه اطهارعليهم السلام بر آن دلالت دارد - به اين است که: ظهورهاي آن حضرت متعدد است و هر کدام از آن ها در جاهاي مناسب بيان مي گردد.