بازگشت

قوت يافتن ابدان و دل هاي مؤمنين هنگام ظهور


بر اين معني دلالت دارد روايتي که در بحار از خصال به سند خود از حضرت سيّد الساجدين علي بن الحسين عليهما السلام آورده که فرمود: هنگامي که قائم ما - عجّل اللَّه فرجه الشريف - بپاخيزد، خداوند - عزّوجلّ - از شيعيان ما آفات را دور مي سازد و دل هايشان را مانند قطعه اي از آهن قرار مي دهد و نيروي هر يک از مردانشان را به مقدار چهل مرد مي گرداند و آن ها حکام و سران زمين خواهند بود. [1] .

و از بصائر در حديثي از حضرت امام باقرعليه السلام منقول است که فرمود: هرگاه امر ما واقع شود و مهدي ما بيايد، هر مردي از شيعيان ما از شير قوي تر و از نيزه برّنده تر خواهد بود. دشمنان ما را با پاهاي خود لگد مي کند و آن ها را با دست خود مي زند. در اين هنگام است نزول رحمت و فرج خداوند بر بندگان. [2] .

و در کمال الدين از حضرت امام صادق عليه السلام آمده که فرمود: اين که لوط به قومش گفت: «لَوْ أَنَّ لِي بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوي إِلي رُکْنٍ شَدِيدٍ»؛ [3] کاش نيرويي داشتم که در برابر شما ايستادگي کنم يا به پناهگاه محکمي پناه مي بردم. مقصودش جز اين نبود که نيروي قائم عليه السلام را تمنا کند و رکن شديد (=پناهگاه محکم) ياران او هستند که يک مرد از آن ها قوّت چهل مرد را دارد و دلش از کوه آهنين محکم تر است و اگر به کوه هاي آهن برسند، آن ها را مي پيمايند، و شمشيرها را کنار نگذارند مگر وقتي که خداوند - عزّوجلّ - راضي شده باشد. [4] .

و در بحار از حضرت امام باقرعليه السلام آمده که فرمود: هرگاه چنان شود، هر مرد از شماها نيروي چهل مرد را يابد و دل هايشان همچون قطعه اي آهن گردد که اگر با آن دل هاي محکم به کوه ها حمله کنيد آن ها را خواهيد شکافت. [5] .



[ صفحه 224]



و در روضه کافي از حضرت ابي عبد اللَّه صادق عليه السلام روايت است که فرمود: هنگامي که قائم عليه السلام بپاخيزد، خداوند نيروي گوش ها و چشم هاي شيعيان ما را افزون مي گرداند تا اين که ميان آن ها با قائم پيکي نخواهند بود، آن حضرت با ايشان سخن مي گويد و آنان مي شنوند و او همانجا هست. [6] .

و در حديث ديگري از آن حضرت آمده که فرمود: در زمان قائم - عجّل اللَّه فرجه الشريف - مؤمني که در مشرق است برادر خود را که در مغرب است مي بيند و همچنين آن که در مغرب است برادر خود را که در مشرق است مي بيند. [7] .


پاورقي

[1] بحار الانوار: 316:52.

[2] بصائر الدرجات: 24.

[3] سوره هود، آيه 80.

[4] کمال الدين: 673:2.

[5] بحار الانوار: 335:52.

[6] روضه کافي: 240.

[7] بحار الانوار: 391:52.