در کافي در تفسير آيه شريفه: «فَکَيْفَ إِذا جِئْنا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنا بِکَ عَلي هؤُلاءِ شَهِيداً»؛ [1] پس چگونه است حال، آن گاه که از هر طايفه اي گواهي آريم و تو را برايشان گواه آوريم. از حضرت امام صادق عليه السلام منقول است که فرمود: تنها درباره امت محمدصلي الله عليه وآله نازل شده، در هر قرني امامي از ما بر اين امت شاهد و ناظر است و محمدصلي الله عليه وآله گواه بر ما است. [2] .

و نيز از آن حضرت منقول است که فرمود: ما شاهدان بر مردم هستيم، پس هر آن که ما را تصديق کند روز قيامت تصديقش نماييم و هر آن که ما را تکذيب کند روز قيامت تکذيبش نماييم. [3] .

و از امام ابوجعفر باقرعليه السلام روايت است که درباره آيه: «وَکَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّةً وَسَطاً»؛ [4] و چنين است که شما را امّتي ميانه قرار داديم. فرودند: ما امّت ميانه هستيم و ماييم گواهان خداوند - تبارک و تعالي - بر خلق او و حجّت هاي الهي در زمين او. [5] .

و از امير المؤمنين علي عليه السلام آمده که مي فرمايد: خداوند تبارک و تعالي ما را پاکيزه گردانيد و ما را معصوم نمود و شاهدان بر خلقش قرار داد و حجّت خود در زمين ساخت



[ صفحه 179]



و ما را همراه قرآن و قرآن را همراه ما کرد که نه ما از آن جدا شويم و نه آن از ما جدا گردد. [6] .