شاهد بر اين معني مطلبي است که در بحار ضمن بيان واقعه جزيره خضراء آمده که: سيّد شمس الدين در پاسخ راوي که پرسيد: آيا امام - عجّل اللَّه فرجه الشريف - حج انجام مي دهد؟ فرمود: دنيا براي مؤمن يک گام است، آن وقت نسبت به کسي که دنيا جز به وجود او و پدرانش برپا نيست، چطور؟ آري! او هر ساله حج بجا مي آورد و پدرانش را در مدينه و عراق و طوس زيارت مي کند. [1] .

و اما رجحان دعا براي زوّار قبور ائمه معصومين عليهم السلام بر کسي که به نور اسلام روشني



[ صفحه 174]



يافته باشد، پوشيده نيست. روايتي که معاويه بن وهب از امام صادق عليه السلام نقل کرده نيز بر اين معني دلالت دارد، اين که آن حضرت براي زائرين حسين عليه السلام با دعايي طولاني دعا کرد، و براي آنان ثواب جزيل از درگاه خداوند درخواست نمود و ايشان را به نيکي ستود. آن گاه فرمود: اي معاويه! کساني که در آسمان براي زائرين آن جناب دعا مي کنند، بيشترند از کساني که در زمين براي ايشان دعا دارند. [2] .

گفتني است که اين حديث به طور کامل در بخش هشتم خواهد آمد، ان شاء اللَّه.