بعضي از مطالب مربوط به اين معني در حرف «الف» گذشت و نيز روايتي که در خرايج آمده بر آن دلالت مي کند. عَلاّن از ظُريف از نصر خادم نقل کرده که گفت: بر صاحب الزمان عليه السلام وارد شدم در حالي که در گهواره بود، پس به من فرمود: صندل سرخ برايم بياور، برايش بردم. آن گاه به من فرمود: آيا مرا مي شناسي. عرضه داشتم: آري، تو آقاي من و فرزند سرورم هستي. فرمود: از اين نپرسيدم. گفتم: برايم تفسير فرماي. فرمود: من خاتم اوصيا هستم و تنها به وسيله من بلا از خانواده و شيعيانم دفع مي شود. [1] .



[ صفحه 166]



اين روايت را شيخ صدوق در کمال الدين [2] با اندک تفاوتي آورده است و در غاية المرام به نقل از مسند احمد بن حنبل به سند خود از علي عليه السلام آورده که فرمود: رسول خداصلي الله عليه وآله فرمود: ستارگان براي اهل آسمان امان هستند که اگر ستارگان از بين بروند آن ها هم از بين مي روند و خاندان من براي اهل زمين امان هستند، پس اگر اهل بيت من بروند اهل زمين هم مي روند. [3] .

و در همان کتاب از حمويني که يکي از اعيان علماي عامّه است به سند خود از رسول اکرم صلي الله عليه وآله روايت کرده که فرمود: ستارگان ايمني اهل آسمان هستند و خاندان من ايمني امت من مي باشند. [4] .

و در کتاب کفاية الاثر به سند خود از ابوسعيد خدري روايت کرده که گفت: شنيدم که رسول خداصلي الله عليه وآله فرمود: خاندان من براي اهل زمين امان هستند هم چنان که ستارگان براي اهل آسمان امان مي باشند. گفته شد: يار سول اللَّه! پس امامان بعد از تو از خاندانت مي باشند؟ فرمود: آري، بعد از من دوازده امام هستند، نُه تن آن ها از نسل حسينند. امينان معصوم، از ماست مهدي اين امّت، آگاه باشيد که آن ها اهل بيت و عترت منند، از گوشت و خون من، چه مي شود اقوامي را که مرا در امر آن ها اذيّت مي کنند که خداوند شفاعتم را به آن اقوام نخواهد رساند. [5] .

و در همان کتاب از حضرت حسين بن علي عليهما السلام از رسول خداصلي الله عليه وآله روايت نموده که فرمود: اوّلين چيزي که خداوند آفريد حجاب هايش بود، پس بر حواشي آن ها نوشت: «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِيٌّ وَصِيُّهُ». سپس عرش را آفريد و بر اطراف آن ها نوشت: «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِيٌّ وَصِيُّهُ». سپس لوح را آفريد و بر پيرامون و حدود آن نوشت: «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِيٌّ وَصِيُّهُ». و هر آن کس که پندارد پيغمبر را دوست دارد امّا وصيّ را دوست ندارد، دروغ گفته است. و هر کس گمان برد که پيامبر را مي شناسد امّا وصيّ را نمي شناسد، کفر ورزيده است. سپس فرمود: آگاه باشيد که اهل بيت



[ صفحه 167]



من امان هستند براي شما، پس آن ها را دوست بداريد به دوستي من و به آنان متمسک شويد که هيچ گاه گمراه نخواهيد گشت.

گفته شد: اهل بيت کيانند اي پيامبر خدا؟ فرمود: علي و دو سبط (نواده) من و نُه تن از فرزندان حسين عليهم السلام امامان ابرار امينان معصوم؛ آگاه باشيد! اينان اهل بيت من و عترت من هستند و از گوشت و خون من اند. [6] .

و در غاية المرام به سند خود از جابر جعفي نقل کرده که گفت: به حضرت محمد بن علي باقرعليه السلام عرضه داشتم: براي چيست که به پيغمبر و امام احتياج هست؟ فرمود: براي باقي ماندن جهان بر صلاح خودش، و آن که خداوند - عزّوجلّ - در صورتي که پيغمبر يا امام بين اهل زمين باشد، عذاب را از آنان برمي دارد. خداوند - عزّوجلّ - مي فرمايد: «وَما کانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ»؛ [7] و تا وقتي که تو در ميان آن هايي، خداوند آن ها را عذاب نمي کند.

و پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله فرمود: ستارگان مايه ايمني اهل آسمانند و اهل بيت من ايمني اهل زمينند، پس اگر ستارگان از بين بروند براي اهل آسمان ناگواري ها پيش مي آيد و اگر اهل بيت من از ميان بروند براي اهل زمين ناگواري ها پيش خواهد آمد. [8] .

و در کمال الدين و امالي به سند خود از سيّد العابدين امام سجادعليه السلام روايت کرده که فرمود: ما امامان مسلمين و حجّت هاي الهي بر عالميان و سادات و آقايان مؤمنين و امير روسفيدان و نيکويان جهان و سرور اهل ايمان و مايه ايمني اهل زمين هستيم، چنان که ستارگان براي اهل آسمان ها امان هستند. خداوند به ما آسمان را نگه داشته تا بر زمين نيفتد مگر به اذن او، و به ما زمين را نگه داشته تا اهلش را نلرزاند مگر به اذن او، به ما باران فرو مي فرستد و به ما رحمت را منتشر مي سازد و برکات زمين را بيرون مي آورد، و اگر در زمين حجّت ما نباشد زمين اهلش را فرو مي برد.

سپس فرمود: از روزي که خداوند آدم را آفريده زمين از حجّت الهي خالي نبوده که يا



[ صفحه 168]



ظاهر است و مشهود و يا غايب است و [در پرده] مستور، و تا روز قيامت نيز از حجّت الهي خالي نخواهد ماند و گرنه خداوند پرستش نمي شود.

سليمان بن مهران مي گويد: به امام صادق عليه السلام عرضه داشتم: مردم چگونه از امام غايب در پرده بهره مند مي شوند؟ فرمود: همان طوري که به آفتاب در پشت ابر بهره مند مي شوند. [9] .

مي گويم: وجه تشبيه آن حضرت به آفتاب، در بحث نفع آن جناب خواهد آمد ان شاء اللَّه تعالي.

و از سيد العابدين امام سجادعليه السلام روايت است که فرمود: هنگامي که قائم بپاخيزد خداوند عزّوجلّ از شيعيان ما آفت و بيماري را دور مي گرداند و دل هايشان را مانند قطعه اي آهن قرار مي دهد. [10] .

در حرف «ق» تمام اين حديث خواهد آمد، ان شاء اللَّه تعالي.