دلم ز داغ فراق نگار مي سوزد

چو شمع از غم آن گلعذار مي سوزد



دل چون لاله من ناله مي کند شب و روز

ز سوز ناله من لاله زار مي سوزد



قرار عالم هستي به بي قراري من

عنايتي، که دل بي قرار مي سوزد





[ صفحه 78]





اگر به جرم محبت زنند بردارم

ز سوز سينه من چوب دار مي سوزد



اگر که قطره اشکم به آتشي ريزد

ز سوز آتش آن قطره، نار مي سوزد



امام منتظران، لحظه اي بيا بنگر

که ز آتش غم تو روزگار مي سوزد



نواي ناله نالان هاشمي گويد

دلم ز آتش هجران يار مي سوزد





[ صفحه 79]