در عهد شکوهمند منجي عالم بشريت حضرت اباصالح المهدي (عج) دلهاي مردم از کينه و عداوت خالي مي شود و



[ صفحه 46]



سرانجام امنيت و آرامش سراسر گيتي را فرا مي گيرد. و لذهبت الشحناء من قلوب العباد و اصطلحت السباغ و البهائم حتي تمشي المرئه بين العراق الي الشام لا تضع قدميها الا علي النبات و علي راسها زنبيل لا يهيجها سبع و لا تخافه. [1] .

کينه ها از دلها زدوده مي شود و درندگان و چهارپايان با يک ديگر سازش مي کنند تا جايي که يک زن با طبقي بر سر از عراق تا شام تنها سفر مي کند، همه جا قدم بر سرزمين سبز و خرم مي گذارد و درنده اي او را نمي آزارد و گرفتار ترس و اضطراب نمي شود.