مي گويند: سر بزرگ قصه اين است که سطح فکر بالا آمد، هر چه بشر بهتر فکر کند، بيشتر درک مي کند و تمکين در مقابل حکومت مرکزي و تمرکز قدرت ملي بيشتر مي شود.

مي گويند: هر قدر سطح فکر انسان کوتاهتر باشد به زندگي حيواني نزديکتر است و هر چه سطح فکر مردم بالاتر بيايد به زندگاني انساني نزديکتر است. بنابراين معيار قبول حکومت بزرگ، ميزان رشد عقل و



[ صفحه 16]



تکامل فکر مردم است. اين يک مقدمه اساسي بحث است، اگر اين مقدمه را فراموش کنيد نتيجه گيري ما از بحث ناقص مي شود.

انسان، هر قدر به دنياي حيوان نزديکتر باشد زندگي فردي او بيشتر است، يک گوسفند خودش مي خورد، يک بز خودش مي چرد. يک کبوتر خودش دنبال غذا مي رود، ولي وقتي که سطح فکر بالا آمد تعاون مي آيد، همکاري مي آيد، مواظبت و کوشش مي آيد و در نتيجه خانواده تشکيل مي شود، عشيره مي شود، قبيله مي شود، ايل مي شود، شهر مي شود، ممکلت مي شود، يک ميليون مي شود، صد ميليون مي شود، هشت صد ميليون مي شود.وقتي که ما حکومت هشتصد ميليوني را مي بينيم تحقق يافته، چرا باور نکنيم که حکومت سه ميلياردي [1] هم قابل تحقق باشد؟ معيار، بالا آمدن سطح فکر است. اين مقدمه اول بحث.