از آنچه که ذکر کرديم چند مطلب روشن شد.

اول: گناه مربوط به غرائز و احساسات است، عقل و وجدان گناه نمي کنند.

دوم: دنياي امروز سعادت مردم را در بهتر زيستن، بر مبناي اصالت لذت، و اصالت شهوت قرار داده است.

سوم: زندگي اگر بر مبناي لذت باشد زندگي حيواني است. در زندگي حيواني جنگ و جدال و تنازع زياد است بر عکس در زندگي انساني صفا و صميميت و برادري است.

چهارم: وقتي که تزاحم شد. گناه بسيار مي شود، گناه بسيار، مردم را ناراحت مي کند ظلم بسيار، مردم را بجان مي آورد، و بشر را براي پيدا شدن حکومت نوراني، يک حکومت رباني يعني حکومت فرزند امام عسکري عليه السلام آماده و مهيا مي کند.

در آن حکومت برادري، صفا، مهر و مودت و صميميت جهان را فرا مي گيرد.



[ صفحه 70]