قال رسول الله صلي الله عليه و آله: ان موسي بن عمران لما ناجي ربه عز و جل قال: يا رب ا بعيد انت مني فاناديک ام قريب فاناجيک؟ فاوحي الله اليه: انا جليس من ذکرني. [1] .



[ صفحه 170]



رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمودند: آن هنگام که موسي با خداي خويش به مناجات مي پردازد از او مي پرسد که: بار پروردگارا! آيا تو دور از مني تا تو را بخوانم يا به من نزديکي تا بتوانم با تو به نجوا بپردازم؟ خداوند در پاسخ مي فرمايد: من همنشين ياد آورانم.



يار نزديکتر از من به من است

وين عجب تر که من از وي دورم



و اميرالمومنين علي عليه السلام مي فرمايند: ذاکر الله سبحانه مجالسه. [2] .

ياد کننده خداي پاک، همنشين اوست. و نيز فرمودند: الذکر مجالسه المحبوب. [3] .

ذکر همنشيني با محبوب است. (در يمني، چو با مني پيش مني) و نيز فرمودند: الذکر مفتاح الانس. [4] .

ذکر کليد انس است. ذکر مفتاح اين ذاکر است براي انس محبوب، که محبوب عالميان الله هرگز محدوديت جسم يا بعد مسافت مانع از ذکر و يا انس با او نمي گردد، چرا که: (بعد منزل نبود در سفر روحاني)