در مورد امام يازدهم حضرت حسن بن علي عسکري عليهما السلام نيز کافي است قطره اي از درياي کوشش و تلاش او را در راه بندگي معبودش نمونه آورده، طالبان تفصيل را به کتب تاريخ و سيره احاله کنيم. ثقه الاسلام کليني در کتاب شريف کافي مي آورد: هنگامي که امام حسن عسکري عليه السلام در زندان صالح بن وصيف بود ماموراني چند از دستگاه خلافت عباسي وارد بر صالح بن وصيف شدند و از او سختگيري بيشتري را نسبت به امام عليه السلام درخواست کردند. صالح گفت: دو نفر از شرورترين افراد را مامور او کرده ام، ولي آنان از کثرت عبادت و نماز و روزه او در شگفت آمده اند. سپس صالح آن دو مامور را حاضر کرد و در برابر ماموران به آن دو گفت: واي بر شما! درباره اين مرد چه مي کنيد؟ (چرا سخت تر نمي گيريد؟) آن دو گفتند: چه مي گوئي درباره کسي که روزها را روزه و شبها را عبادت و نماز دارد، با کسي سخني نمي گويد و جز عبادت به کار ديگري نمي پردازد. هنگامي که به ما نگاه مي کند پشت ما به لرزه مي آيد و چنان مي شويم که از خود بي خود مي شويم... [1] .