خديجه عليها السلام هم از ابتدا علائمي از فوق العادگي پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله را مي شناخت و روي همين تشخيص و گوهر شناسي، پيشنهاد ازدواج به آن بزرگوار صلي الله عليه و آله نمود و او را با سرمايه خويش به تجارت گسيل داشت. و لذا هنگامي که در روز اول بعثت که از کوه حرا پايين آمد به زبان آشکار همه اشياء او را سجده کردند و مي گفتند: السلام عليک يا نبي الله. خديجه گفت: اين نور چيست؟ فرمود: اين نور نبوت است، بگو لا اله الا الله، محمد رسول الله. خديجه گفت: خيلي وقت بود که من اين نور را در تو مي ديدم و مي شناختم. و سپس اسلام آورد. آن گاه فرمود: اي خديجه! من در خود احساس سرما مي کنم، پس خديجه او را در جاجيمي پيچيد. پس ندا آمد: يا ايها المدثر. پس ايستاد و دست به گوش خود نهاده گفت: الله اکبر، الله اکبر. در اين هنگام هر موجودي آن صدا

[ صفحه 79]

را مي شنيد با او همراهي مي کرد. [1] .

[1] بحار 197:18 و 196: فلما نزل عن الکرسي توجه الي خديجه فکان کل شي ء يسجد له و يقول بلسان فصيح: السلام عليک يا نبي الله. فلما دخل الدار صارت الدار منوره، فقالت خديجه: و ما هذا النور؟ قال: هذا نور النبوه، قولي: لا اله الا الله، محمد رسول الله، فقالت: طال ما قد عرفت ذلک، ثم اسلمت، فقال: يا خديجه اني لاجد بردا، فدثرت عليه فنام فنودي: يا ايها المدثر الايه، فقام و جعل اصبعه في اذنه و قال: اله اکبر، الله اکبر. فکان کل موجود يسمعه يوافقه.