انا عرضنا الامانه علي السموات و الارض و الجبال فابين ان يحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان. [1] .

ما امانت را بر آسمانها و زمين و کوهها عرضه داشتيم. پس، از حمل آن ابا کردند و انسان آن را حمل کرد.



آسمان بار امانت نتوانست کشيد

قرعه فال به نام من ديوانه زدند





[ صفحه 58]



پس انسان تحمل بارگران امانت [هر چه باشد، تکليف و آزادي، يا ولايت و... [را در صندوق سينه خود دارد که مي تواند در فضاي لا يتناهاي توحيد و آزادي به پرواز در آيد.