محبت که وديعه اي الهي و امانتي فطري است در دروتن همه موجودات و بالاخص انسان حرکت دهنده چرخهاي حيات است و به موجب آن انسان و جهان به دنبال محبوب حقيقي در سير و سفرند. انسان با انتخاب خود به سوي ايده آل حقيقي خود حرکت مي کند که گاه به علت موانعي چون شهوت و غضب و دوري از حق، از رسيدن به محبوب حقيقي و محبوبهاي برگزيده او، باز مي ماند و به کوره راههاي انحراف مي افتد. رعايت اعتدال فطرت [تقوا] انسان را در مسير مستقيم محبوب نگاه مي دارد و او را به محبوب حق مي رساند. اصل محبوب و محبوب اصل، خداوند جهان الله است که تمامي صفات محبوب را بدون مرز و ساحل و نهايت، داراست و پس از او و به اذن او، انوار عظمت و رحمت و رافتش پيامبر رحمت صلي الله عليه و آله و ائمه اهل بيت او - که درود بي پايان خداوند بر ايشان باد - قرار دارند.



[ صفحه 258]



همه آنان ملاکهاي محبوب واقعي را دارند و ديگران نيز هر چه به آنان نزديکتر باشند از رنگ، و بوي بيشتري از حق برخوردارند. اينان تمامي موجبات محبت را از احسان و زيبائي و انس روحي با مومنان و ديگر صفات دارا هستند و همواره عاشقان خويش را در آستانه خود وارد کرده و رعايت حال آنها را مي کنند. محبت به آنان داراي خواص و آثار بارز و شگرفي است که عاشقان واقعي، آنها را چشيده و به درياي زلالشان رسيده و سيراب گشته اند، آثار خواصي چون توحيد، خستگي ناپذيري در راه محبوب، اقتباس نور از محبوب، ورود در حصن حصين او، ذکر و ياد دائم و ديگر آثار که در صفحات پيشين آنها را بر شمرده ايم. مطالب و مندرجات اين نوشته از آيه و روايت و توضيحات، تذکراتي است براي دلهاي آگاه و قلبهاي چشيده از حلاوت محبت. اميد که در زير سايه پر مهر آفتاب عالمتاب عشق و محبت، درياي زلال و امواج وفا و صفا، ابر پر باران رافت و رحمت، يادگار سلف صالح حضرت بقيه الله روحي لتراب مقدمه الفداء، قطره اي از سنخ محبت آنها را چشيده و در آتش عشقشان بسوزيم. و اين نهايت آمال و آرزوهاي يک سوخته محبت اوست که يکباره جلوه اي کند و رخ تنمايد و همه جان بستاند.



هم مگر مژده وصل تو به گوشم خوانند

صبح محشر که از آن خواب گران برخيزم