سفيان ثوري وارد محضر شر يف امام صادق عليه السلام شد و آن حضرت را ديد که از ناراحتي رنگشان تغيير کرده. از سبب ناراحتي پرسيد، حضرت سلم الله عليه فرمود: من از رفتن افراد خانه به پشت بام نهي کرده بودم، حال که وارد خانه شدم ديدم کنيزي که مربي کودکي از کودکان من است به همراه کودک از پله هاي نردبان بالا مي رود. کنيز به مجرد ديدن من بخود لرزيد و متحير شد و کودک از آغوش او پرت شده، وفات نمود. اما ناراحتي من از مرگ بچه نيست بلکه از اين است که در دل کنيز ترس و رعب آمده است. سفيان گويد: حضرت سلام الله عليه به کنيز فرمود: ناراحت نباش تو در راه خدا آزادي. اين جمله را دوبار تکرار فرمودند. [1] .