يعني رحمت او عام و شامل، و غضب او خاص برخي موارد است. بنابر اين، به حساب رحمت عام و شامل، بندگان و دوستداران خود را در رحمت و مغفرت خويش قرار مي دهد و از عذاب قهر و جهنم نجات مي بخشد. علي بن ابي حمزه قال سال ابو بصير ابا عبد الله عليه السلام و انا حاضر فقال: جعلت فداک کم عرج برسول الله صلي الله عليه و آله؟ فقال: مرتين فاوقفه جبرئيل موقفا فقال له: مکانک يا محمد فلقد وقفت موقفا ما وقفه ملک قط و لا نبي، ان ربک يصلي. فقال: يا جبرئيل و کيف يصلي؟ قال: يقول: سبوح قدوس انا رب الملائکه و الروح. سبقت رحمتي غضبي. فقال: اللهم عفوک عفوک. [1] .

علي بن ابي حمزه مي گويد: من حاضر بودم که ابوبصير از امام صادق عليه السلام پرسيد: فدايت شوم، پيامبر صلي الله عليه و آله چند مرتبه به معراج رفت؟ حضرت فرمود: دو مرتبه! پس، جبرئيل او را در جائي قرار داد و گفت: جايگاه خود را ببين که در آن هيچ فرشته و پيامبري قرار نگرفته، همانا پروردگارت درود مي فرستد. فرمود: جبرئيل! چگونه پروردگارم درود مي فرستد؟ جبرئيل گفت: خداوند عز و جل مي فرمايد: منزه و مقدس است پروردگار فرشتگان و روح که رحمت من بر غضبم سبقت و پيشي گرفته است. پس، پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: پروردگارا! بخشش تو، بخشش تو. و سر سلسله عاشقان، امام سجاد عليه السلام، در مناجات خود چنين ندا مي کند:



[ صفحه 248]



و انت الذي سبقت رحمته امام غضبه. [2] .

و توئي که رحمت تو پيشاپيش غضبت جريان مي يابد. يعني پيش از اينکه غضب تو در جائي راه يابد رحمت تو جاري شده است.