از خصايص و صفات محبوب حق، گذشت و عفو از خطاها و لغزشهاي محب و عاشق است. زيرا محبوب براي ارتقاي درجات قرب عاشق و قرار گرفتن او در حصن حصين خود، از محب نگهداري و حفاظت مي کند و بدين وسيله بر عيوب او پرده عفو و مغفرت مي پوشد تا او به آسودگي خاطر به آستان يار راه يابد و به مناجات با او بپردازد و با مقام مهر و عطوفت او قرب حاصل نمايد. قرآن کريم که ترجمان زبان فطرت است بارها از عفو و اغماض و گذشت و پرده پوشي خداوند محبوب سخن مي گويد. نگاهي اجمالي در برخي واژه هاي قرآني نشان روشني از اين وصف کريم است. به آمار زير توجه مي کنيم: کلمه غفار (بسيار آمرزنده) پنج بار. کلمه غفور (آمرزنده) نود و يک بار. کلمه غافر (آمرزنده) دو بار. (کلمه يغفر (مي آمرزد) سي و سه بار. کلمه نغفر (مي آمرزيم) دو بار. کلمه غفرنا (آمرزيديم) يک بار. و اضافه بر آن، بارها مشتقات آن همانند کلمه استغفار و مشابه آن به کار رفته است.



[ صفحه 246]



اما واژه عفو نيز چندين بار در آيات کريمه تکرار شده که برخي از آنها از اين قرار است: کلمه عفا (بخشيد) هفت بار. کلمه عفونا (بخشيدم) دو بار. کلمه نعف (مي بخشيم) يک بار. کلمه تعف (مي بخشي) يک بار. کلمه يعفو (مي بخشد) سه بار. کلمه وصف عفو (بخشنده) پنج بار. اينها نمي از يم تجلياتي است در آيات کريمه از عفو و گذشت محبوب. در آيات ديگر قرآني و احاديث شريفه و ادعيه عاليه المضامين نيز در زمينه عفو خداوند نکته هاي ظريف وجود دارد که حاکي از بطي نيازي و عفو اوست: