زيبائي و وفاي نامتناهي در آفريدگار جهان، آفريدگان را به خود جذب مي کند و اين کشش از جانب او و کوشش از سوي دوستداران و عاشقان را حدي نيست. درياي جذبه حق تعالي به تعبيرات گوناگون نسبت به مخلوقات خود ابراز عشق و اشتياق مي نمايد. جملات زير نمونه هايي از کلمات قدسي اوست: ما ترددت في شي ء انا فاعله کترددي في موت عبدي المومن اني لاحب لقائه و يکره الموت فاصرفه عنه و انه ليدعوني فاجيبه و انه ليسئلني فاعطيه



[ صفحه 244]



و لولم يکن في الدنيا الا واحدا من عبيدي مومن لاستغنيت به عن جميع خلقي و لجعلت له من ايمانه انسا لا يستوحش الي احد. [1] .

هرگز در چيزي ترديد نمي کنم مانند ترديد خود درباره مرگ بنده مومنم که من مشتاق ديدار او هستم و او از مردن کراهت دارد، پس مرگ را از او باز مي دارم. او مرا مي خواند، پس اجابتش مي کنم و از من چيزي مسئلت مي کند به او عطا مي نمايم. و اگر در دنيا نباشد کسي جز يک بنده مومن، از تمامي مخلوقات کفايت مي کند و از ايمانش براي او انسي قرار مي دهم که وحشت او را بردارد. مظهر اتم و مجلاي اکمل توجهات و محبتهاي حق، امام بحق ناطق جعفر بن محمد الصادق عليهما السلام است که محبت در کلام زيبايش موج مي زند. ايشان مي فرمايند: همانا خداوند ما را از عالم عليين و ارواح ما را از عالمي بالاتر از آن خلق فرموده و ارواح شيعيان ما نيز از عليين و اجسام آنان را از عالمي پائين تر آفريد و خويشاوندي و قرابت ميان ما و شيعيانمان نيز به همين خاطر است و لذا است که دلهاي آنان به سوي ما ميل مي کند و به شوق ما پرواز مي کند. [2] .

و پدر بزرگوارشان امام باقر عليه السلام نيز پيرامون محبت خود نسبت به شيعيانش چنين مي فرمايد (به نقل از ميسر): آيا در خلوت مي نشينيد و با يکديگر به گفتگو برخاسته، هر چه خواستيد مي گوئيد؟ عرض کردم: آري به خدا قسم! پس فرمود: بدانيد که به خدا قسم دوست مي دارم در برخي از نشستهايتان با شما باشم! به خدا قسم بوي شما و روح شما را دوست مي دارم. شما بر دين خدا و دين فرشتگان اوئيد، پس ما را به ورعتان و اجتهاد و کوششتان ياري کنيد. [3] .

و سرانجام، قافله سالار محبت در دوران پر محنت غيبت، امام زمان حجه بن الحسن العسکري عليه السلام در پيام دلربايش به شيعيان خود اين گونه خطاب مي فرمايد:



[ صفحه 245]



لولا ما عندنا من محبه صلاحکم و رحمتکم و الاشفاق عليکم لکنا من مخاطبتکم في شغل. [4] .

اگر نبود محبت و علاقه ما نسبت به صلاح شما و رحم و دلسوزي ما نسبت به خود شما، هر آينه از خطاب با شما صرف نظر مي کرديم و کاري به کارتان نداشتيم. مي بينيم که جذبه محبت و عشق آنها به حدي است که جاذب دلهاي پريشان شيعيان و جمع کننده قلوب پراکنده آنان مي باشد.