در سرود اميد و عشق، زيارت عاشورا، آرزو مي کنيم که در مقام محمود با آن سروران باشيم و اين درخواست از طبيعت و جوهره محبت بر مي خيزد: و اسئله ان يبلغني المقام المحمود لکم عند الله. و از خداوند مي خواهم که مرا به مقام محمود که جايگاه شما در نزد خداست برساند. در مقدمه اين عبارت نيز چنين عرضه مي داريم: فاسئل الله الذي اکرمني بمعرفتکم و معرفه اوليائکم و رزقني البرائه من اعدائکم ان يجعلني معکم في الدنيا و الاخره. از خداوند که به من شناخت شما و اولياي شما را کرامت نموده و توفيق بيزاري از دشمنان شما را عطا فرموده مي خواهم که مرا در دنيا و آخرت نيز با شما قرار دهد. بنابر اين، در جايگاه آنان بودن در نزد خدا دنباله معرفت است و معرفت، لازمه محبت و ولايت. اين خواستن نيز که از عمق وجود عاشق بر مي خيزد از ثمرات شيرين معرفت است و به خاطر جاودانگي جهان و انسان، محبت و معرفت نيز همواره با او خواهد بود و همراه او در عوالم بعد حشر و نشر خواهد داشت. و در آخرين بخش سرود عاشقان قهرمان کربلا، در خاضعانه ترين حالات هنگامي که پيشاني بر خاک مي سايند، چنين مناجات مي کنند: اللهم لک الحمد حمد الشاکرين لک علي مصابهم.... اللهم ارزقني شفاعه الحسين يوم الورود و ثبت لي قدم صدق عندک مع الحسين و اصحاب الحسين الذين بذلوا مهجهم دون الحسين عليه السلام. خدايا! سپاس تو را، سپاس شاکران بر مصيبتشان.... خداوندا! شفاعت امام حسين [عليه السلام] را در روز قيامت نصيبم فرما و نزد خودت به من گام استوار عطا کن که با حسين [عليه السلام] و اصحاب او باشم، آنان که از جان خود در رکاب او گذاشتند.



[ صفحه 229]



لازمه صدق قدم (گام استوار) وفاي به اوست و مفهوم جمله چنين مي نمايد که: مي خواهم در دنيا و آخرت عاشق و دلباخته حسين عليه السلام باشم که از اين عشق و محبت و فداکاري هرگز دست بر ندارم. منتظران قدوم امام غايب از نظر، در سوز فراق او، با خداوندشان در دعاي مربوط به او (عجل الله تعالي فرجه) که ابتداي آن با جمله اللهم ادفع عن وليک شروع مي شود چنين نجوا مي کنند: حتي تحشرنا يوم القيمه في انصاره و اعوانه و مقويه سلطانه... تجعلنا في الجنه معه. خداوندا ما را در روز قيامت در زمره انصار و مددکاران و تقويت کنندگان پيروزي و سلطنت قرار ده... و در بهشت همراه او محشور کن. و در نيايش جمعي و گروهي محبوبهاي جهان - يعني زيارت جامعه - مي گوئيم: اسئلک ان تدخلني في جمله العارفين بهم و بحقهم و في زمره المرحومين بشفاعتهم انک ارحم الراحمين. از تو مي خواهم مرا از کساني که به مقام امامان [عليهم السلام] معرفت حاصل کرده اند قرار دهي و در روز حشر نيز در زمره آنان که به خاطر شفاعت آنان مورد رحمت قرار گرفته اند. و در فراز ديگر مي خوانيم: و جعلني ممن يقتص آثارکم و يسلک سبيلکم و يهتدي بهديکم و يحشر في زمرتکم. خداوند مرا از کساني قرار دهد که در پي شما بوده، به راه شما سلوک مي نمايند و به هدايت شما مهتدي و در جمع و گروه شما محشور مي گردند. ادعيه و آثار اسلامي از اين مضمون مملو است که شيعيان خواستار حشر با محبوبهاي خود، ائمه عليهم السلام، هستند و اين آرزو و محبت در هم تاثير متقابل دارند.