در بينش الهي و توحيدي اسلام مرگ معناي نابودي و فنا ندارد بلکه انتقال از منزلي به منزل ديگر است که در نهايت رسيدن به جهاني ديگر و سفر به عالم آخرت مي باشد. کتاب آسماني ما رقان در مورد مرگ غالبا واژه توفي را که مشتق از وفي است، به کار مي برد. وفي يعني تمام کرد و وفي يعني به او عطا کرد، عطاي تام. و توفي يعني آن را به تمام گرفت. بنابر اين، توفي يعني گرفتن جان به تمام و کمال. به آيات زير دقت مي کنيم: حتي اذا جاء احدکم الموت توفته رسلنا و هم لا يفرطون. [1] .

هنگامي که مرگ يکي از شما فرا رسد فرستادگان ما او را به نحو کامل تحويل مي گيرند و افراط نمي ورزند.



[ صفحه 227]



الله يتوفي الانفس حين موتها و التي لم تمت في منامها. [2] .

خداوند در هنگام مردن جانها را به طور کامل مي گيرد و آنان که نمرده اند جانشان را در خواب مي گيرد. در فرهنگ قرآن و اسلام با استفاده از همين واژه وفات، معاد و جنبه غير جسماني انسان (نفس ناطقه مجرد) اثبات مي گردد، زيرا آنچه خداوند و فرستادگان او تحويل مي گيرند و به عوالم ديگر انتقال مي دهند جنبه جسماني و بدن انسان نيست. و حقيقت ديگر اينکه براي جهان آخرت، مرگ و نابودي مفهوم ندارد و مانند اين نشئه که حيات و ممات آميخته به هم هستند نيست بلکه يکسره حيات و شعور است. ان الدار الاخره لهي الحيوان. [3] .

همانا خانه آخرت خانه حيات است.