در دوره هجران محبوب، با شکوه ترين روزهاي عاشق، چشم براهي و انتظار است و مرگ عاشق در حال انتظار به مثابه فدا کردن خود در راه و آستانه محبوب مي باشد. امام صادق عليه السلام فرمود: من مات منکم علي هذا الامر منتظرا له کان کمن کان في فسطاط القائم. [1] .

کسي که از شما در انتظار [امام زمان] بميرد مانند آن است که در خيمه قائم [عليه السلام] و همراه او باشد. و نيز مي فرمايد: يا ابا بصير طوبي لشيعه قائمنا المنتظرين لظهوره في غيبته و المطيعين له في ظهوره اولئک اولياء الله الذين لا خوف عليهم و لا هم يحزنون. [2] .

اي ابابصير! خوشا به حال شيعيان ما که در زمان غيبت چشم براه، و در ظهورش مطيع او هستند. اينان به حق اولياي خدايند که ترس و خوفي بر آنها نيست.