امام باقر (ع):

همه مال و خواسته دنيا، آنچه در درون زمين است و آنچه بر روي آن، نزد مهدي گرد آيد. آنگاه مهدي



[ صفحه 44]



به مردم بگويد: بياييد! اينها، همان چيزهايي است که براي بدست آوردن آنها، از خويشان خود بريديد (قطع رحم کرديد)، خونها ريختيد، و محرومات الهي را مرتکب شديد... آنگاه، چنان که کسي پيش از او نبخشيده است، به مردم ببخشد. [1] در اين روايت، به اين حقيقت اشاره شده است که در حکومت قرآني مهدي (ع)، اداره امور زندگي بشر - در سراسر گيتي - به يک مرکز نيرومند و پاک بستگي دارد، و ثروتها همه، در يک جا فراهم مي شود. ديگر مردمي، به جرم اينکه در منطقه هاي نامساعد و فقير زندگي مي کنند و در سرزمينهاي تهي از ثروت نشسته اند، يا منابع و ثروتهايشان غارت مي شود و وجه المصالحه قرار مي گيرد، يا (در سطح يک جامعه) چون از فاميلهاي معين نيستند، يا زد و بندهاي ويژه ندارند، يا... گرسنه نخواهند ماند و محروميت نخواهند برد.