رسولان الهي و جانشينان بر حقشان هر کدام پناهگاه و سنگري بودند براي مردم عصر خود، اگر چه مردم اين معنا را درک ننمايند و با آن مخالفت کنند و قدرشان را ندانند. مثلا در کتاب شريف: نهج البلاغه (خطبه شقشقيه) آمده که حضرت اميرالمومنين علي عليه السلام فرمود:..... و هو يعلم ان محلي منها محل القطب من الرحي. يعني جايگاهم در امامت مثل ميله وسط آسيا هست (که اگر آن ميله نباشد سنگ روئين آسيا از سنگ زيرين جدا مي شود) ولي گروه کثيري از مردم در آن زمان اين مطلب را درک نمي کردند و با حضرتش در ميادين نبرد مي جنگيدند.



[ صفحه 158]



در پيامي که از امام زمان عليه السلام مي خوانيد همين مطلب استفاده مي شود.

متن پيام

او ما رايتم کيف جعل الله لکم معاقل تاوون اليها. و اعلاما تهتدون بها من لدن آدم عليه السلام الي ان اظهر الماضي عليه السلام. [1] آيا نديده ايد که چگونه خداي تعالي از زمان حضرت آدم عليه السلام تا زمان حضرت عسکري عليه السلام سنگرها و پناهگاههائي براي شما قرار داده که به آن پناهنده شويد.



[ صفحه 159]