انسانها سخن مي گويند، ولي گويندگان متفاوتند:

1 - بعضي ها گفتارشان بي اثر است.

2 - در بعضي از گفتارها اثر کمي احساس مي شود.

3 - گفتار عده اي صد در صد اثر دارد.

4 - گروهي هم گفتارشان علاوه بر تاثير، در دلها باقي مي ماند و مثل کلمه اي که حکاک آن را روي فلز حکاکي کند قرنها باقي مي ماند، در رابطه با اين گونه از بيانها فرموده اند: ان من البيان لسحرا. بعضي از سخنان انسان را سحر مي کند. حضرت ولي عصر عليه السلام در يکي از پيام هايش اين چنين فرمود:



[ صفحه 55]



متن پيام

زعمت الظلمه ان حجه الله داحضه. لو اذن لنا في الکلام لزال الشک. [1] ستمکاران پنداشته اند که حجت خداوند از بين رفتني است، اگر به ما اجازه سخن گفتن داده شود ترديدها از بين مي رود.

وراثت خلقي و خلقي يک امر طبيعي است که علم آن را قبول دارد و مي دانيم که صفات پدران و مادران از طريق ژن به فرزندان منتقل مي شود. بنابر اين تاثير سخن امام زمان عليه السلام نيز جداي از اين قانون طبيعي و تکويني نيست.



[ صفحه 56]