الامام الانيس الرفيق: امام کسي است که با آدم انس دارد، رفاقت دارد، محبت دارد، عشق دارد. و الوالد الشفيق: پدر است، پدر نصيحت کننده، پدر رووف، پدر مهربان. و الاخ الشقيق: برادري است که نيمه انسان است. شق يعني نيمه. برادر شقيق يعني کسي که نسبت به آدم مثل سيبي که از وسط دو نيم شده باشد، از انسان جدا شده است. چقدر به انسان نزديک است! چقدر با انسان قرب دارد! با انسان برادري برابر است.



[ صفحه 107]



چقدر با انسان هم افق است! چقدر خودش را پايين مي آورد! چقدر تنزل مي دهد! و الام البره. مادر نيکوکار و نيکو صفت است. چرا به مادر مي گويند ام؟ ام يعني: قصد. امام يعني کسي که شما قصد مي کنيد به او اقتدا کنيد. کارتان را به او بر مي گردانيد. عرب به مادر مي گويد ام، چون بچه بر مي گردد به او، به او مراجعه مي کند، مقصود و ماوا و مقصد و منزل و ملجا و پناهش اوست. و امام نيز چنين است، الام البره است، ملجا و پناه و مادر و آغوش گرم و پناهگاه است.