و الغدير. يعني امام برکه آب است در بيابان خشک و بي



[ صفحه 106]



آب و علف. غدير يعني برکه. نمي دانم آيا مساله نزول پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله در روز غدير در کنار برکه خم براي معرفي امام عليه السلام با غدير بودن امام تناسبي داشته است يا نه. اما من به نظرم مي رسد که يک رابطه ذوقي و عاطفي ميان اينها باشد. غدير برکه اي است در وسط بيابان. باراني مي آيد و درون يک تخته سنگ که گودي دارد جمع مي شود. کاروانهايي که عبور مي کنند و در وسط بيابان منزل و کاروانسرا ندارند، آنجا از آن آب استفاده مي کنند و ماده حياتشان مي شود. و الروضه. يعني امام گلستان است که افرادي که وارد گلستان مي شوند از گلهاي او مي بويند و لذت چشم مي برند، لذت فکر مي برند و لذت روح مي برند. امام گلستان است. تا اينجا تشبيه امام عليه السلام به طبيعت بود و به آفاق. و اما تشبيه امام به آيات انفسي خداوند: