الامام السحاب الماطر: امام ابر پر پارش است. يعني آنچه که باران ايجاد مي کند، او هم ايجاد مي کند و گلهاي رنگارنگ به بار مي آورد. و الغيث الهاطل. باران دو قسم است، بارانهاي ريز و نرم، و بارانهاي درشت تابان و شديد و سيل آسا که مثل رگبار مي زند. اين دومي را غيث هاطل مي گويند. غيث يعني باران، دانه هاي باران، هاطل يعني شتابنده. خود دانه هاي باران را هم که مي گويند غيث نکته دارد. غيث از غوث به معناي پناه و به معناي نجاتبخش از مرگ است. دانه هاي باران به جهت حياتي که در زمين ايجاد مي کند و از مرگ نجات مي دهد، به آن غيث مي گويد. اين دقتهاي لغوي هم مهم است. و الشمس المضيئه. قبلا الشمس الطالعه فرمود، يعني: خورشيدي که طلوع مي کند. در اينجا الشمس المضيئه فرموده،



[ صفحه 105]



يعني: آفتابي که نور مي دهد، ضياء دارد. و السماء الظليله. يعني در عين حالي که آفتاب است و نور مي دهد، اما آسمان است و سايه مي افکند و آن شدت گرماي آزار دهنده را ندارد. و الارض البسيطه. يعني زمين صاف و همواري است که آدم براحتي بر رويش قدم بر مي دارد و به هدف مي رسد. اگر زمين پستي و بلندي داشته باشد آدم زمين مي خورد و راهش را دير طي مي کند.