در اين حديث حضرت مسائلي را مي فرمايد تا به اينجا مي رسند که شش بخش با واژه الامام آغاز مي فرمايند: الامام کالشمس الطالعه المجلله نورها للعالم: امام مثل خورشيدي است که طلوع مي کند و جلواتش و نور و شعاعش را به عالم و عالميان مي رساند. اگر بخواهيم روي يک يک اينها مو شکافي کنيم و ببينيم از اين عبارات عميق چه در مي آيد و بعد شاهدش را از آيات و روايات ديگر بياوريم، طول مي کشد. و هي في الافق شمس در افق است، بالاست. بحيث



[ صفحه 100]



لا تنالها الايدي و الابصار به گونه اي که نه دست به او مي رسد و نه چشم مي تواند او را ببيند. اين لا تنالها الايدي و الابصار نکته اي مربوط به غيبت امام زمان روحي فداه دارد که بسيار ظريف و جالب است که - ان شاء الله - خواهم گفت.