ديگر از القاب امام زمان روحي فداه منصور است. در دعاي ندبه آمده: اين المنصور علي من اعتدي عليه و افتري؟! يعني: کجاست کسي که از طرف خدا ياري شده است عليه کسي که بر او تعدي و تجاوز مي کند - به دين او، به حريم او - و به او افترا مي بندد. اين آيه کريمه نيز - طبق روايات - به اين لقب حضرتش اشاره دارد: (و من قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه سلطانا فلا يسرف في القتل انه کان منصورا). [1] .

يعني: کسي که مظلوم کشته شده باشد، براي ولي دم او قدرت و سلطه اي قرار داده ايم که بتواند تقاص کند و انتقام گيرد. (فلا يسرف في القتل انه کان منصورا): پس در قتل نبايد اسراف کند، که او از جانب خدا ياري شده است. اين، ظاهر آيه است. تنزيل آيه، درباره کل ولي دم هاست، اما تاويل آيه در روايات شيعه، راجع به امام حسين عليه السلام است و وجودس مقدس حضرت ولي عصر ارواحنا فداه. در بحار جلد 51 صفحه 30، شماره 8، از امام باقر عليه السلام روايت شده که در مورد قسمت اول اين آيه (و من قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه سلطانا) مي فرمايد:



[ صفحه 72]



الحسين عليه السلام. يعني مقصود از اين مظلوم کشته شده وجود مقدس حضرت اباعبدالله الحسين سلام الله عليه است. و درباره بقيه آيه (فلا يسرف في القتل انه کان منصورا) فرمود: سمي الله المهدي المنصور. يعني خداوند حضرت مهدي روحي فداه را در قرآن منصور ناميده است.