گرچه قبولداشت شيعه نسبت به قائم موعود مساله اي است آشکار و بي نياز از اثبات، ليکن براي روشنگري هرچه بيشتر، در ذيل عنايت عميق پيشوايان و دانشمندان تشيع را يادآور مي شويم:

امامان شيعه تمامام در مورد حضرت مهدي (ع) به تفصيل سخن رانده و ابعاد آن را مشخص ساخته اند. [1] در اينجا به ذکر نمونه اي از عنايت خاص آنها به اين مساله اکتفا مي شود:

حضرت صادق (ع) فرمودند: از دين ائمه، پرهيزکاري و پاکدامني و... و با شکيبايي در انتظار گشايش امور به دست قائم بودن است. [2] .

و به همين گونه علماي اماميه هم - به پيروي از رهبران خود - به اين مساله اعتقادي غير قابل انکار داشته و در کتب فراوان خود در اين باره جوانب آن را کاملا مبرهن ساخته اند که برخي از آن صاحب نظران عبارتند از:



[ صفحه 37]



- ثقة الاسلام ابوجعفر محمد بن يعقوب کليني (م 329)

مؤلف کتاب کافي، شامل اصول و فروع و روضه در اصول کافي، در کتاب الحجه ي آن بابهايي را به قائم موعود اختصاص داده است.

- ابوجعفر محمد بن علي بن حسين بن بابويه قمي معروف به شيخ صدوق (م 381) صاحب کتاب کمال الدين که کليه ي مطالب آن مربوط به مهدي منتظر است.

- ابوعبدالله محمد بن محمد بن النعمان ملقب به شيخ مفيد (م 413) که سه کتاب: «الفصول العشره في الغيبه» و «خمس رسائل في اثبات الحجه» و «مسائل في غيبه الامام» از مصنفات اوست.

- علم الهدي سيد مرتضي (م 436) صاحب «مسئلة و جيزة في الغيبه» و «کتاب المقنع في الغيبه»

- شيخ الطائفه ابوجعفر محمد بن الحسن مشهور به شيخ طوسي (م 364) نويسنده ي «کتاب الغيبه»

- ملا محمد باقر مجلسي (م 1111) گردآورنده ي مجلد 13 بحارالانوار. [3] .