حضرت امام باقر - عليه السلام - فرمودند: ما چون ستارگان هستيم که پيوسته از يک سوي، اختري افول مي کند و از سوي ديگر ستاره اي درخشان طلوع مي نمايد... پس هر گاه اخترنهان طالع شد، سپاسگزار نعمت خدا باشيد. [1] مرحوم خواجه نصيرالدين طوسي مي نويسد: غيبت حضرت مهدي - عليه السلام - نه از خداي سبحان و نه از آن حضرت است. بلکه از مکلفين و مردم است. و علت آن غلبه خوف و تمکين نداشتن مردم از امام مي باشد. موقعي که سبب غيبت (در جهان) زايل گردد ظهور واقع مي شود. [2] مرحوم کليني (ره) در کتاب اصول کافي و شيخ طوسي در کتاب غيبت از زراره نقل کرده اند که او گفته است: من به خدمت امام صادق - عليه السلام - رسيدم و از آن بزرگوار شنيدم که فرمود: غيبتي



[ صفحه 47]



براي قائم - عليه السلام - پيش از قيام خواهد بود. عرض کردم: حضرت امام صادق - عليه السلام - به شکم خويش اشاره کرد. (اين بدان معناست که مردم از کشته شدن بيم دارند). امام قائم - عليه السلام - هيچ حکومتي را از روي تقيه به رسميت نشناخته است و نخواهد شناخت، و مامور تقيه از حاکمي و سلطاني نسبت و تحت نظر حکومت و سلطنت هيچ ستمگري در نيامده است و در نخواهد آمد. وقتي که ظهور کند با هيچ کسي بيعتي ندارد.



[ صفحه 48]