بازگشت

برترين راه تقرب به خداوند


مسلما راه تقرب به خداوند، انجام دستورات و دوري از منهيات او است. ولي در ميان فرائض ديني، هيچ فريضه اي (پس از توحيد و نبوت) به اهميت ولايت نمي باشد. لذا است که برترين راه تقرب به خدا، ولايت آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم است. رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در همين زمينه فرمودند: لکل امر سيد و حبي و حب علي سيد ما تقرب به المتقربون من طاعه ربهم. در هر کاري رتبه برتري وجود دارد، و محبت من و محبت علي، برترين طاعتي است که افراد مي توانند از طريق آن به خدا تقرب جويند. [1] لذا در نظام آفرينش، مقام آن مخلوقي برتر است که در امر ولايت، اعتقاد و اخلاص بيشتري نشان داده باشد. در همين راستا، انبيا در عالم قبل،



[ صفحه 36]



با آزمون ولايت برگزيده شده، مقام رفيع نبوت، به اين دليل به آنان واگذار شد که در آن آزمايش، آنان ولايت را در درجه بالاتري پذيرفته، و نسبت به اهل بيت عليهم السلام خضوع بيشتري داشتند. حضرت باقر عليه السلام فرمودند:... آن گاه خداوند از انبياء ميثاق گرفته، فرمود: آيا من پروردگار شما نيستم؟ سپس خداوند فرمود: آيا محمد پيامبر من و علي رهبر مومنين نمي باشد؟ همه آنها پذيرفتند. لذا نبوت آنها تثبيت شد. گزينش انبياي اولوالعزم، از ميان گروه کثير انبيا و رسل نيز به آزمون ولايت و معرفت اهل بيت و پذيرش غيبت و ظهور حضرت مهدي عليه السلام بود. امام باقر در ادامه حديث فوق فرمودند: و خداوند از پيامبران اولوالعزم عهد گرفت به اينکه: من پروردگار شما و محمد پيامبر من و علي امير مومنان بوده، جانشينان او صاحب ولايت و خزانه دار علم من خواهند بود و مهدي کسي است که توسط او دينم را ياري کرده، دولتم را ظاهر مي سازم و به واسطه او از دشمنانم انتقام مي گيرم و به واسطه او در زمين، با اشتياق يا کراهت بندگي خواهم شد. همه آنها گفتند: پروردگارا به همه مطالب فوق اقرار کرده شهادت مي دهيم. ولي آدم (توقف نموده) نه انکار کرد و نه اقرار نمود، لذا مقام اولوالعزمي براي آن پنج پيامبر، به علت پذيرش ولايت مهدي تثبيت شده، براي آدم اين مقام قرار نگرفت. زيرا او نسبت به مهدي (در ابتداء امر) اقرار ننمود. آن گاه امام عليه السلام به اين آيه شريفه استناد کردند:



[ صفحه 37]



و لقد عهدنا الي آدم من قبل فنسي و لم نجد له عزما. [2] ما از قبل بر آدم عهدي کرديم، ولي آدم عهد ما را فراموش کرد و ما او را صاحب عزم نيافتيم. [3] ملائکه آسمانها نيز با همين ملاک از ميان ديگر مخلوقات، گزيده شده، در اين مقام منصوب گرديده، و رمز درجات گوناگون آنان نيز به همين امر برگشت مي کند. امام صادق عليه السلام فرمودند: ملائکه الهي با همه تقربي که به حق متعال دارند، به علت همين اعتقادي که شما بر آن هستيد (عقيده ولايت) به مجاورت خداوند راه يافته اند... [4] در روايت ديگري، آن حضرت، پس از بيان کثرت تعداد ملائکه مي فرمايند: ما منهم احد الا و يتقرب کل يوم الي الله بولايتنا اهل البيت و يستغفر لمحبينا و يلعن اعدائنا همه ملائکه، هر روز با ولايت ما اهل بيت بسوي خدا تقرب جسته، براي محبين ما استغفار نموده دشمنان ما را نفرين مي کنند. آن گاه امام عليه السلام، اين گونه به قرآن استناد فرمودند: الذين يحملون العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يستغفرون للذين آمنوا [5] .



[ صفحه 38]



حاملان عرش و اطرافيان آنها (ملائکه)، با حمد پروردگارشان خدا را تسبيح گفته، براي افراد مومن طلب آمرزش مي کنند. [6] وقتي پدر ما حضرت آدم عليه السلام به علت عدم يقين به امام زمان عليه السلام، از مقام والاي اولوالعزمي تنزل مي کند و ديگر انبيا با پذيرش آن به اين مقام ارتقاء يابند، آيا در عصر حاضر، براي ما، راهي جز اخلاص در قبول ولايت امام زمان عليه السلام و ارتباط و توسل به آن حضرت در تقرب به خداوند وجود خواهد داشت؟ آري، ولايت امام زمان عليه السلام بالاترين راه تقرب به حق متعال و محکمترين ريسمان ايمان در عصر حاضر است. امام صادق عليه السلام از يکي از اصحابشان پرسيدند: کدام ريسمان ايمان محکمتر است؟ گفتند: نماز، فرمودند: نماز فضيلت دارد، ولي محکمترين ريسمان ايمان نيست. گفتند زکات. فرمودند: زکات فضيلت دارد، ولي محکمترين ريسمان ايمان نيست. گفتند: روزه ماه رمضان... حج و عمره... جهاد در راه خدا و امام در هر يک، با تاييد فضيلت اين اعمال، آن را محکمترين ريسمان ايمان ندانستند. هنگامي که اصحاب از پاسخ ناتوان شدند. امام فرمودند: ان اوثق عري الايمان الحب في الله و البغض في الله و توالي ولي الله و تعادي عدو الله. بدرستي که محکمترين و قابل اعتمادترين ريسمانهاي ايمان، تولي و تبري و قبول ولايت اولياء خدا و دشمني با دشمنان خدا است. [7] .



[ صفحه 39]




پاورقي

[1] بحار 129:27 ح 19، در زيارت عاشورا نيز ما با ولايت سيدالشهداء و برائت از دشمنان آن حضرت به نزد خدا و اهل بيت عليهم السلام تقرب جسته مي گوييم: يا ابا عبد الله اني اتقرب الي الله و... بموالاتک و بالبرائه ممن اسس اساس ذلک.

[2] سوره طه: 115.

[3] بصائر:70 ح 2 - کافي 8:2 ح 1.

[4] بصائر الدرجات: 68.

[5] سوره غافر: 7.

[6] بحار 78:68 ح 139.

[7] محاسن:165 ح 121.