(نخستين شرط ظهور امام و پي ريزي چنين دولتي)، آمادگي جهانيان براي پذيرش چنين حکومتي، است. گذشت زمان و به بن بست رسيدن بشر در بسياري از مشکلات، و ياس و نوميدي انسان از سازمان ها و تشکيلات مادي، جامعه انساني را براي پذيرش آن، آماده مي سازد، و يکي از نشانه هاي ياس و نوميدي انسان، از چاره جويي سازمان هاي مادي، همان است که در روايات اسلامي بطور متواتر وارد شده که پيش از ظهور امام، روي زمين را جور و ستم فرا مي گيرد [1] و فشار ظلم و تعدي، آن چنان بر دوش انسانها سنگيني مي کند که بشر را براي پذيرش انقلاب ديگر، انقلابي عميق و بنيادي آماده مي سازد. عملا مي فهمد که دوران چاره سازي برنامه هاي مادي به پايان رسيده و بن بست، جز به يک نيروي غيبي شکسته نخواهد شد.