ممکن است بعضي گمان کنند در دوران غيبت، که هيچ کس حضرت ولي عصر عليه السلام را نمي بيند و صدايش را نمي شنود، وجود آن حضرت براي مردم فايده اي ندارد. در حالي که چنين پنداري، يک اشتباه بزرگ و ناشي از جهل و ناداني است. درست است که حضرت مهدي عليه السلام به فرمان خداوند جهان از ديده ها پنهان شده و براي آنکه طاغوتيان و ستمگران، وجود مقدس آن نجات بخش جهان را از بين نبرند، زندگي مخفيانه اي را آغاز نمود، اما همين وجود پنهان از مردم، اثر حياتي و نقش مهمي در زندگي انسانها و تمام جهان هستي دارد. شما حتما روزهاي ابري زمستان را ديده ايد. آيا در روزهاي ابري که خورشيد پشت ابرها قرار مي گيرد و ديده نمي شود، مي توان گفت: آفتاب هيچ فايده اي براي مردم ندارد؟ آيا مي شود گفت: روزهاي ابري زمستان، با شبهاي تاريک هيچ فرقي ندارند؟ قطعا نه. ما مي دانيم که همان روزهاي ابري هم، به خاطر وجود خورشيد روشن است، گر چه ابرها آسمان را پوشانده اند و چهره پر نور خورشيد را از چشمهاي ما بنهان ساخته اند، ولي گرماي آفتاب، از پشت همان ابرها به ما مي رسد، نورش به همه جا مي تابد و جهان



[ صفحه 76]



را روشن مي کند. در ايام غيبت هم، گر چه خورشيد درخشنده وجود مقدس حضرت مهدي عليه السلام در پشت ابرهاي غيبت قرار گرفته و ديده نمي شود، اما نور لطف و محبتش، همه جا مي تابد و تمام جهان هستي را دوام مي بخشد. اگر او نبود، جهان باقي نمي ماند. اگر او نبود، ديگر زمين به دور خورشيد نمي چرخيد. تمام عالم را خداوند به خاطر وجود آن حضر آفريده است، و به خاطر او است که انسانها زنده اند و جهان آفرينش بر پا است. اگر وجود مقدس امام زمان عليه السلام حتي در پشت پرده غيبت هم نباشد، خورشيد تاريک مي گردد. ماه مي ميرد. ابر نمي بارد. درياها خشک مي شود. انسانها نابود مي گردند. زمين متلاشي مي شود، و خلاصه تمام آفريده ها و مخلوقات، از بين مي روند. اگر ما زنده ايم و حرکت داريم، اگر زمين و ماه و خورشيد باقي هستند، همه به خاطر وجود حضرت ولي عصر عليه السلام است. در همان نامه اي که از ناحيه مقدسه حضرت، به اسحاق بن يعقوب نقل شد، امام زمان عليه السلام درباره اثر وجود مبارکشان در دوران نهان زيستي خود، فرمودند: و اما وجه الانتفاع بي في غيبتي فکالانتفاع بالشمس اذا غيبتها عن الابصار السحاب. يعني: استفاده کردن و بهره مند گرديدن - خلق - به سبب وجود من، در زمان غيبت و زندگي پنهاني ام، بسان سود جستن و



[ صفحه 77]



نفع بردن به وسيله خورشيد است، وقتي که ابرها، آن را از ديده ها نهان ساخته اند. در دعاي عديله نيز آمده است: بيمنه رزق الوري و بوجوده ثبتت الارض و السماء. يعني: به برکت آن حضرت، به مخلوقات روزي رسد، و به خاطر وجود آن بزرگوار، زمين و آسمان، استوار گردد. بنابر اين تمام جهان، مثل يک بدن است که قلب طپنده آن، وجود امام زمان عليه السلام است، اگر قلب نباشد، تمام بدن مي ميرد و متلاشي مي شود. اگر حضرت مهدي عليه السلام نباشد، همه عالم نابود مي گردد. هر عضوي که ارتباطش با قلب بيشتر باشد، شاد ابتر است. هر عضوي از اعضاء بدن که پيوندش با قلب قطع شود و خون به آن نرسد، فاسد گشته و مي ميرد. هر انساني هم که به ياد امام زمان عليه السلام باشد، او را دوست بدارد و دستوراتش را اطاعت کند، خوشبخت و سعادتمند است. هر کسي هم که ارتباط با حضرت ولي عصر عليه السلام نداشته باشد، او را نشناسد، فرمانش را نشنود، براي ظهور آن حضرت دعا نکند و به ياد او نباشد، مثل يک عضو فاسد و مرده است که هرگز به سعادت و فضيلت نخواهد رسيد.



[ صفحه 79]