از همه مهمتر آن است که هميشه خود را در حضور امام زمان عليه السلام بدانيم. ايمان خود را به وجود آن حضرت بيشتر سازيم. بدانيم که گرچه آن حضرت غائب است، اما ما را مي بيند. از تمام افکارمان با خبر است. رازهاي دل ما را مي داند. و در همه لحظات زندگي، در محضر آن حضرت هستيم. اگر به اين مطلب وجه داشته باشيم، هرگز به کارهاي زشت دست نمي زنيم. دروغ نمي گوييم. ديگران را آزار نمي دهيم. گناه نمي کنيم. به امام زمان عليه السلام دل مي بنديم. به او سلام مي فرستيم. براي قيام او دعا مي کنيم. و همين سبب مي شود که کم کم، به سوي پاکي و پرهيزکاري برويم و مورد لطف و توجه حضرت ولي عصر عليه السلام واقع شويم.



[ صفحه 71]