دويست و شصت سال بعد از هجرت، معتمد، زمامدار خونخوار و جنايتکار عباسي امام حسن عسکري عليه السلام را مسموم ساخت و آن حضرت به شهادت رسيد. وقتي بدن مبارک امام يازدهم عليه السلام را تشييع کردند، با آن که بيش از پنج سال از سن مقدس حضرت مهدي عليه السلام نمي گذشت. پيشاپيش جمعيت ايستاد و بر پيکر پاک پدر بزرگوارش نماز خواند. ماموران حکومت و جاسوسهايي که در پي فرصت بودند تا فرزند امام عسکري را بشناسند و موجبات نابوديش را فراهم سازند، براي شناسايي و کشتن امام زمان عليه السلام اقدامات وسيعي را آغاز کرده بودند. اما پس از پايان نماز بر جنازه مقدس حضرت عسکري، امام عصر عليه السلام از چشمهاي مردم پنهان گرديد و از همان لحظه، دوران غيبت صغراي آن حضرت شروع شد، يعني ديگر هيچ کس فرزند امام عسکري را نديد، يا اگر افرادي، او را ديدند، نشناختند. بدين ترتيب نقشه هاي خائنانه دشمنان آن حضرت بي نتيجه ماند و آن جلادان خود کامه، از شناسايي و قتل امام



[ صفحه 54]



دوازدهم نااميد شدند. پس از شهادت امام عسکري عليه السلام فرزند ارجمندش حضرت مهدي عليه السلام، پيشوا و امام خلق گرديد. امامت حضرت حجت، ارواحنا فداه مساله ناشناخته اي نبود، بلکه از زبان رسول اکرم و اميرالمومنين و حضرت زهرا و ساير امامان معصوم شيعه تا خود حضرت عسکري سلام الله عليهم بارها اين حقيقت خاطر نشان گرديده بود. گر چه امام عصر عليه السلام از آغاز دوران امامتشان، خود را از ديده هاي مردم پنهان نمودند، اما افرادي را به عنوان سفيران خويش در ميان مردم قرار دادند تا شيعيان بتوانند به وسيله آنها با پيشوايشان در ارتباط بوده، مشکلات و مسائل مورد نيازشان را از امام زمانشان سوال کنند.