در بيان اوقات و حالات که اهتمام و تاکيد در دعا نمودن از براي آن جناب و مسئلت تعجيل فرج آن حضرت بيش از ساير اوقات شده. و در اين مختصر به ذکر جمله اي از آنها اکتفا مي نمايم: اول: در قنوت نمازها، چنانچه در قنوتهاي متعدده از ائمه طاهرين عليهم السلام روايت شده، از آن جمله: در مستدرک الوسائل روايت است که حضرت صادق عليه السلام به شيعيان خود امر مي فرمودند که در قنوت نمازها بعد از کلمات فرج [1] اين دعا را بخوانند: اللهم اليک شخصت الابصار و نقلت الاقدام و رفعت الايدي و مدت الاعناق و انت دعيت بالالسن و اليک سرهم و نجواهم في الاعمال. ربنا افتح بيننا و بين



[ صفحه 76]



قومنا بالحق و انت خير الفاتحين. اللهم انا نشکو اليک فقد نبينا و غيبه امامنا و قله عددنا و کثره اعدائنا و تظاهر الاعداء علينا و وقوع الفتن بنا، ففرج ذلک اللهم بعدل تظهره و امام حق نعرفه اله الحق آمين رب العالمين. حقير گويد: هر گاه نتواند اين دعا را بخواند يا وقت تنگ باشد، کفايت مي کند اينکه بگويد: اللهم عجل فرج مولانا صاحب الزمان و عجل خزي اعدائه. دوم: بعد از هر نماز واجب، چنانچه ذکر خواهد شد. سوم: بعد از هر دو رکعت از نماز نافله شب. چهارم: هر صبح و شام بخصوص. پنجم: هر وقت آن حضرت را زيارت مي کني. چنانچه شهيد (ره) در دروس فرموده. ششم: هر وقت مي خواهي براي خودت دعا کني، اول براي آن جناب دعا کن بعد در حق خودت. چنانچه از روايات و ادعيه مستفاد مي شود. هفتم: روزهاي پنجشنبه، بخصوص در جمال الاسبوع روايت فرموده که در روز پنجشنبه مستحب است که صد مرتبه بگويند: اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک عدوهم من الجن و الانس من الاولين و الاخرين. و از براي آن فضيلت بسيار است. هشتم: روزهاي جمعه، خصوص وقت زوال و بعد از نماز ظهر و عصر آن. از حضرت صادق عليه السلام مروي است که افضل اعمال



[ صفحه 77]



روز جمعه آن است که بعد از نماز عصر صد مرتبه بگوئي: اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم. نهم: روز عيد ماه رمضان. دهم: روز عيد قربان. يازدهم: روز عيد غدير. دوازدهم: روز عرفه. سيزدهم: روز بيست و پنجم ماه ذي قعده که دحو الارض است. چهاردهم: شب نيمه ماه شعبان. پانزدهم: روز نيمه شعبان. شانزدهم: تمام ماه رمضان. هفدهم: خصوص شبهاي آن. هجدهم: خصوص شب قدر. نوزدهم: خصوص روز بيست و يکم ماه رمضان بعد از نماز صبح. بيستم: روز عاشورا. و ادله هر يک را در کتاب مکيال المکارم ذکر کرده ام. بيست و يکم: روز نوروز است، به ملاحظه حديث معلي بن خنيس که در زاد المعاد مسطور است که حضرت صادق عليه السلام فرمودند: هيچ روز نوروزي نيست مگر آن که ما انتظار فرج مي کشيم. پس مومن هم بايد تاسي به امام خود نمايد و در انتظار و دعا گوئي او اهتمام تمام نمايد. بيست و دوم: هر وقت هم و غمي عارض مي شود، بايد مخصوصا دعاي به امام زمان عليه السلام نمايد و طلب رفع هم و غم آن



[ صفحه 78]



حضرت را از حق تعالي بنمايد. چون که از حضرت صادق عليه السلام روايت شده که: هر وقت هم و غمي عارض قلب امام مي شود، آن غم اثر در قلوب شيعيانش مي کند. و از اين جهت بعضي اوقات قلب مومن محزون و غمناک مي شود، با وجود آن که جهتي ظاهرا از براي آن نمي يابد.



[ صفحه 79]