پوشيده نيست بر کسي که تتبع و ممارست در حالات و دعوات ائمه طاهرين عليهم السلام داشته باشد اينکه، چقدر اهتمام در امر دعاء نمودن به حضرت صاحب الزمان عليه السلام و مسئلت فرج آن جناب از خداوند عالميان جل شانه داشته و دارند، و اگر بخواهي اندکي بر صدق اين مدعي آگاه شوي، ملاحظه کن دعاي حضرت امير عليه السلام را در ضمن حديث مروي در غيبت نعماني. و دعاي حضرت سيد الساجدين عليه السلام را در روز عرفه در حيفه و بعد از نماز ظهر و نماز عصر روز جمعه مروي در جمال الاسبوع، و دعاي حضرت صادق عليه السلام را به آن حضرت بعد از نماز ظهر مروي در فلاح السائل و بحار، و دعاي آن حضرت را صبح بيست و يکم ماه رمضان مروي در اقبال، و دعاي حضرت امام موسي کاظم عليه السلام را بعد از نماز عصر مروي در فلاح السائل، و دعاي حضرت امام رضا عليه السلام را مروي در جمال الاسبوع، و دعاي امام محمد تقي عليه السلام را مروي در کافي، و دعاي امام حسن عسکري عليه السلام مروي در مهج الدعوات و دعاي مروي از خود آن جناب مروي در کمال



[ صفحه 49]



الدين، و قنوت نماز ظهر جمعه مروي در جمال الاسبوع، و و دعاي بعد از دو رکعت اولي نماز نافله شب مروي در مصباح المتهجد و مفتاح الفلاح، و دعاي روز بيست و پنجم ماه ذي قعده، و دعاي صبحهاي روزهاي جمعه، و دعاي بعد از نمازهاي فريضه، و دعاي وقت رفتن به مسجد در روز جمعه و دعاي افتتاح، و غير اينها که ذکرش موجب طول است، بلکه از عبارت دعاي روز عرفه و روايت مرويه در جمال الاسبوع در باب قنوت روز جمعه، و بعض ادله ديگر ظاهر مي شود که مومن هر دعائي که مي نمايد، بايد ابتداء کند به دعاي از براي حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالي فرجه و ظهوره. و چون در اين رساله بنابر اختصار است به همين مقدار اقتصار مي نمايم. و شيخ جليل محمد بن ابراهيم نعماني (ره) به سندش از حضرت صادق عليه السلام روايت کرده که: در روزهاي جمعه گذاشته مي شود از براي حضرت رسول و حضرت اميرالمومنين و حضرت امام حسن و حضرت امام حسين صلي الله عليهم اجمعين در نزد عرش حق تعالي منبرهائي از نور، پس بر آن منبرها بالا مي روند، و جمع مي شوند نزد آنها ملائکه و ارواح پيغمبران و مومنان، و گشوده مي شود درهاي آسمان، پس چون وقت ظهر جمعه مي شود آن حضرت دعاء مي کنند که: خدا يا نزديک گردان آن وعده اي را که در کتاب خود در اين آيه شريفه داده اي: وعد الله الذين آمنوا و عملوا الصالحات ليستخلفنهم في الارض تا آخر آيه (يعني وعده



[ صفحه 50]



داده است خداي تعالي به کساني که ايمان آورده اند و عمل نيکو مي کنند اينکه آنها را جانشينان نمايد در زمين) و اين وعده ظهور و استيلاي امام زمان عليه السلام و رجعت حقه و دولت منتظره ائمه اطهار است در آخر الزمان. پس ملائکه و پيغمبران نيز مثل اين دعاء مي کنند، آن گاه حضرت رسول و امير المومنين و امام حسن و امام حسين عليهم السلام سجده مي نمايند و مي گويند: خدايا غضب نماي بر کساني که هتک حرمت تو را نمودند، و بنده هاي پسنديده تو را کشتند و بندگان نيکوکار تو را خوار کردند. پس تقدير مي فرمايد خدا آنچه را مي خواهد، و اين در روزي است که معلوم است نزد خداوند جل شانه. حقير گويد: مرا در زمان ظهور و استيلاي حضرت صاحب الامر عليه السلام است، چنانچه در روايات ديگر تصريح شده، و اگر کسي توهم کند که البته دعاهاي آن بزرگواران مستجاب است، پس چرا اين قدر ظهور آن جناب عقب افتاده؟ مي گوئيم: ماها آگاه نيستيم به وقت ظهور آن حضرت که چه زمان است، پس چه استبعاد دارد که حق تعالي شانه مقدر فرموده باشد ظهور آن جناب را در زمان بسيار دوري، اگر حضرت پيغمبر و ائمه و ملائکه و انبياء و مومنين دعاء نکنند به جهت تعجيل در ظهور آن حضرت. و در زماني نزديکتر مقدر فرموده ظهور اين امر را اگر اهتمام در اين دعاء بنمايند، لکن هنوز آن زمان نزديکتر نرسيده است



[ صفحه 51]



و جوابهاي ديگر هم از اين توهم داده ام، در مکيال المکارم مذکور است. و در روايتي وارد است که از زماني که حق تعالي مستجاب فرمود دعاي موسي و هرون را، تا زماني که بر فرعونيان غلبه کردند چهل سال طول کشيد، پس مومن بايد صبر نمايد و از دعاء کردن خسته نشود.



[ صفحه 52]