اللهم اني اسئلک ان تريني ولي ا مرک ظاهرا نافذ الامر مع علمي بان لک السلطان و القدره و البرهان و الحجه و المشيه و الحول و القوه فافعل ذلک بي و بجميع المومنين حتي ننظر الي ولي امرک صلواتک عليه ظاهر المقاله واضح الدلاله هاديا من الضلاله شافيا من الجهاله ابرز يا رب مشاهدته و ثبت قواعده و اجعلنا ممن تقر عينه برويته و اقمنا بخدمته و توفنا علي ملته و احشرنا في زمرته.

ترجمه: خدايا از تو مي خواهم ولي امرت را به من بنماياني آشکارا، در حالي که امرش نافذ است، با اينکه مي دانم تسلط و قدرت و برهان و حجت (دليل) و اراده و حرکت و نيرو مخصوص تو است. پس اين ديدار را نصيب من و همه مومنان بگردان، تا ولي امرت را - صلوات تو بر او باد - با گفتار آشکار و راهنمايي واضح و روشن ببينيم، در حالي که هدايت کننده از گمراهي و شفابخش از ناداني است. اي پروردگار من مشاهده او را آشکار و علني گردان، و پايه هاي حکومت و کارش را استوار کن، و ما را از کساني قرار دهد



[ صفحه 34]



که چشمشان به ديدار او روشن گردد، و ما را به خدمتش پايدار فرما، و ما را بر کيش او بميران، و در گروه او محشور بدار.

شرح

در اينجا دعا کننده ديدار خصوصي امام - عليه السلام - را از خدا نمي خوهد، بلکه ظهور حضرتش را مسالت مي دارد، و جمله هاي: (ظاهرا نافذ الامر) و (ابرز يا رب مشاهدته و ثبت قواعده) اين مفهوم را مي رسانند. و اما آنجا که مي گويد: (مع علمي بان لک السلطان و القدره و البرهان و الحجه و المشيه و الحول و القوه) نکات بسيار باريک و اسرار فراوان در جملات هست که البته من و امثال من نصيبي از آن اسرار نداريم. در عين روسياهي دو وجه در تفسير اين جمله به خاطر فاتر رسيده که به عرض مي رسد:

الف - اينکه اين جمله ها مربوط به همان زمان دعا کردن باشد: يعني خدايا من ظهور امام - صلوات الله عليه - را از تو مي خواهم و حاجت به اين بزرگي از درگاهت مسالت مي دارم، به اين خاطر است که تو را خداي قادر و فعال ما يشاء مي دانم، و مي دانم هيچ تحولي، حرکتي و امري در عالم بي اراده تو صورت نگيرد، و تو اختيار هستي و زمام همه امور را در دست پر قدرت خود داري، يکي از امور عالم، ظهور آن حضرت است و آن بي مشيت تو حاصل نشود. مانند اينکه کسي بگويد: خدايا من از تو آمرزش مي طلبم چون مي دانم



[ صفحه 35]



تو مهرباني و رحمان و رحيم هستي.

ب - اينکه اين قسمت از دعا مربوط به هنگام ظهور حضرت صاحب الامر - صلوات الله عليه - و زمان رويت آن عزيز خدا باشد: يعني خدايا، آن هنگامي که من امام - عليه السلام - را زيارت مي کنم، به من توفيق مرحمت فرما که نور آن حضرت، به خاطر ضعف بشري که من دارم، مرا از ديگر انوار (که آن انوار نيز جدا از نور حضرتش نيست) غافل نسازد. فافهم و تامل:



هم گلستان خيالم ز تو پر نقش و نگار

هم مشام دلم از زلف سمن ساي تو خوش



در ره عشق که از سيل بلا نيست گذار

کرده ام خاطر خود را به تمناي تو خوش



در بيابان طلب گر چه ز هر سو خطريست

مي رود حافظ بي دل به تولاي تو خوش