در مواجهه با چنين حقيقت تلخي، ما در اين گوشه عالم، شاهد مرگ و تحقق يک انتظاريم. شاهد مرگ يک تاريخ و تولد تاريخي ديگريم. روشنفکر در هر دوره و زمان، کسي است که چنين مرگ و تولدي را درک کند. روشنفکر هر زماني وجهه مشخصه اش آن است که به حرکت تاريخ و سير اصيل جامعه، با منطقي پويا آگاه است. روشنفکر در جريان هميشه مرگ و مير ارزش ها، محتواي مرده يک آرمان را تشخيص مي دهد و ارزش هاي اصيل و ذاتي يک فرهنگ را باز مي شناسد. مذهب روشنفکري هر دوره اي مظهر آگاهي به جوهر انتظار و ارزش هاي فرهنگي آن و رجوع دادن مردم جامعه به اين ارزش ها و ايجاد ايمان و آگاهي در آنها و نماياندن راه براي بازيافت وسايل تحقق اين ارزش ها است. فرهنگ غربي، يعني جوهر ذاتي انتظار مردم اروپا، از لحاظ تاريخي عقيم مانده است و آنچه هست تلاشي براي نجات از اين بي تاريخي است. [1] .

با توجه به مطالب مزبور، براي ايجاد زمينه يک تحول بزرگ و تحقق يک تاريخ افتخار آميز، ضرورت دارد که:



[ صفحه 15]



الف: عوامل ياس و خود ناشناسي را شناسايي و نابود کرد.

ب: عوامل سازنده آرمان ها و اميدها و انتظارها را بازيافت و به تاريخ سازان ارائه نمود، و ارزش ها را شناخته و در وجود همگي احياء نمود.



[ صفحه 17]