منتظران مهدي (عليه السلام) افراد گزيده اي هستند که در کشاکش دهر چون کوه استقامت ورزيده و در گرم و سرد روزگار تغيير مسير نمي دهند. و لذا يک فرد با ايمان در دوران غيبت امام زمان (ع) مطابق پنجاه نفر مومنين زمان پيغمبر (ص) ارزش دارد: رسول اکرم (صلي الله عليه و آله) به اطرافيان فرمود: بعد از شما جمعيتي مي آيند که ارزش يک نفر از آنها بمقدار ارزش پنجاه نفر از شماهاست! عرضه داشتند: يا رسول الله! ما با شما در جنگ بدر و احد و حنين... شرکت کرديم و قرآن درباره ما نازل شد!؟ فرمود: اگر مشکلات آنان بر عهده شما گذاشته مي شد، مثل آنها استقامن نمي کرديد. (بحار / 130:52).

بديهي است که زيادي پاداش، دليل بر سنگيني وظيفه و اهميت مسئوليت است، رسول اکرم فرمود: سياتي علي الناس زمان لا ينال الملک فيه الا بالقتل و التجبر و لا الغني الا بالغصب و البخل و لا المحبه الا باستخراج الدين و اتباع الهوي. فمن ادرک ذلک الزمان فصبر علي الفقر و هو يقدر علي الغني و صبر علي البغضه و هو يقدر علي المحبه و صبر علي الذل و هو يقدر علي العز، آتاه الله ثواب خمسين صديقا ممن صدق بي (کافي / باب صبر): بزودي زماني بر مردم فرا رسد که:

1 - به ملک و مقام نمي رسند مگر به قتل و زور.

2 - به مال و ثروت دست نمي يابند مگر به غصب مال مردم و بخل از پرداخت حقوق ديگران.



[ صفحه 50]



3- از محبت و دوستي مردم برخوردار نمي شوند مگر که دست از دين و عقيده بردارند و تابع هواي نفس گردند. پس هر کس در آن زمان باشد و: 1 - بر تهيدستي و کمي در آمد صبر کند و حال آن که مي تواند او نيز چون ديگران از راههاي نامشروع کسب ثروت کند. 2 - و بر دشمني و محبوب نبودن نزد مردم، صبر کند و مرام خود را تغيير ندهد، در صورتي که مي تواند همرنگ جماعت شود و مورد محبوبيت افراد قرار گيرد، ولي براي حفظ عقيده و مرام خود همرنگ نشود. 3 - بر ذلت ظاهري صبر کند و عزتي را که ديگران و غير اهل ايمان مي خواهند براي او فراهم کنند، نخواهد. چنين فردي پاداش پنجاه نفري را خواهد داشت، که از اطرافيان من بودند و مرا تصديق کرده اند.